"Shakarim Kudayberdyuly"

деректерде оның есімін «Шаһкәрім» деп те көрсетеді.
Өмірбаяны  Қазақ халқының ұлы ойшылы,

аса көрнекті ақыны Шәкәрім Құдайбердіұлы 1858 жылы 24 шілдеде қазіргі Шығыс Қазақстан облысы Абай ауданында, Кеңбұлақ деген жерінде дүниеге келді. Құдайберді Құнанбайдың бірінші әйелінен туған, Абайдың ағасы.   Шәкәрім бес жасынан бастап өз ауылындағы молдадан арабша хат таниды. Ол тағы да парсы,шағатай, түркі тілдерін білген. Жеті жасқа толғанда оның әкесі Құдайберді дүниеден қайтады. Сол күннен бастап ол Құнанбайдың қолында тәрбиеленеді. Бірақ шынында оның қамқоршысы - Абай болды. Ол Шәкәрімнің дарындығын, ерекше зеректігін, білімін тереңдету ісін тікелей өз қолына алады. Шәкәрім ұзақ жолға бірнеше жыл дайындалады. Ол араб, парсы, түрік тілдерін терең зерртейді. Шәкәрім келешек жастарға үлкен үмітпен қарап, сенім білдірген, оларға көп еңбектерді арнаған. Оның атақты шығармалары: “Еңлік – Кебек”, “Қалқаман – Мамыр”, “Жастарға”, “Жастық”,  “Насихат”, “Жаз келер”, “Ләйліме менің көзіммен қараңыз” ж. т. б. 

смех другим.  Хоть не придется повстречаться нам.  Пусть знают, как я скорбью

был томим. ШАКАРИМ.

Шакарим Кудайбердиев (1858-1931г.г)
Шакарим Кудайбердиев родился 11 июля 1858 года в ауле Кенбулак Чингисской волости Семипалатинского уезда (Абаевский район нынешней Восточно-Казахстанской области). Его родители - выходцы из крупного племени аргын, принадлежащего к роду Тобыкты. Когда умер отец, Шакариму было всего семь лет, и с этого возраста он воспитывался в семье своего дяди - великого Абая Кунанбаева. Занимался политикой, был избран в волостные правители. Всерьёз творчеством занялся только с 1898 года, после сорока лет. По определённой системе стал изучать западную и восточную литературу, познакомился с наследием таких поэтов и мыслителей Востока как Хафиз, Физули, Навои, а также с произведениями Байрона, А. С. Пушкина, Л. Толстого. Его перевод Хафиза на казахский остаётся непревзойденным по мастерству и технике, также как и блестящий перевод повести Пушкина «Дубровский». Самостоятельно овладел арабским, персидским, турецким, русским языками. В 1903 году был принят членом Западно-Сибирского отделения Императорского русского географического общества.
Прижизненные издания Шакарима: книга «Зеркало казахов», поэмы «Калкаман-Мамыр» и «Енлик-Кебек»; отдельные стихи, статьи, эссе были опубликованы в 1913—1924 годах в журналах «Абай», «Айкап», «Шолпан», в газете «Казах». «Абай» и «Шолпан» напечатали его переводы из Хафиза и поэму Физули «Лейли и Меджнун». Поэтический перевод «Дубровского» и «Метели» А. С. Пушкина были опубликованы в 1936 году в Алма-Ате в журнале «Эдебиет майданы».

politics, was elected to the county governors. Creativity seriously engaged

only in 1898, after forty years. On a particular system began to study Eastern and Western literature, became acquainted with the heritage of such poets and thinkers of the East as Hafiz, Fizuli, Tashkent, as well as the works of Byron, Pushkin, Tolstoy. Its translation into Kazakh Hafiz is unequaled in craftsmanship and technology, as well as a brilliant translation of Pushkin's story "Dubrovsky". Independently mastered Arabic, Persian, Turkish, Russian languages. In 1903 he was accepted as a member of the West Siberian Branch of the Imperial Russian Geographical Society. In 1906, he performed the pilgrimage to Mecca (with canapes-kazhy - grandfather B. Kanapyanova). Visited Misr (modern Egypt), Istanbul, worked in libraries, forwarding the mail to Semipalatinsk bought them books. The last period of his life coincided with the revolution of 1905-1907., Stolypin reaction, the First World War, the national liberation movement in 1916 in Kazakhstan, the February and October revolutions, civil war, the establishment of Soviet power, collectivization. He participated in the national liberation movement "Alash".