Prezentacja z technologii informacyjnej na temat cwiczen w programie Microsoft Excel

I, studia stacjonarne

EXCEL.
Autor: Paulina Królczyk

umiejętności tworzenia wykresów.
Wykorzystywanie funkcji, ułatwiających pracę.

JEDNEJ Z KOLUMN.
Aby tego dokonać przesunęłam kursor myszy na kolumnę

B4 kliknęłam lewą stroną i wprowadziłam wartość 1, poniżej podałam wartośc 2, a następnie zaznaczyłam trzymając wciśnięty przycisk myszy obszar tych dwóch komórek . Trzymając kliknięty prawy narożnik prostokąta przeciągnęłam osiem pól poniżej,

2 JAKO KOLEJNE ELEMENTY CIĄGU ARYTMETYCZNEGO.

W komórce pierwszej wpisałam „styczeń” a następnie przeciągnęłam jej zawartość

dziewięć komórek poniżej uzyskując w ostatniej „październik”.

I PROGRAM SAM „DOMYŚLIŁ SIĘ” CO MA SIĘ ZNALEŹĆ W

KOLEJNEJ KOMÓRCE.

komórkę E4 kursorem myszy, a następnie wcisnęłam klawisz „=” z

klawiatury, co pozwoliło mi na podanie konkretnej wartości liczbowej,.

przeciągając komórkę z formułą, a następnie zaznaczyłam te dwie komórki

(jak w przykładzie wcześniej),a program zinterpretował to jako podanie dwóch pierwszych wyrazów ciągu arytmetycznego.

do sformatowania a następnie klikając prawym przyciskiem na nim i

wybierając pole „formatuj komórki”. Kolejno określiłam jakiego rodzaju dane są w nich zawarte (liczbowe zaokrąglone do dwóch miejsc po przecinku). Wybór zatwierdziłam przyciskiem OK.

ciąg cyfr 2,3,5,9..

24x13 komórek (liczb).

rozmiaru, po czym zaznaczyłam obszar 2x6 komórek i kliknęłam przycisk

„scal i wyśrodkuj” na pasku formatowanie. Następnie wpisałam tekst „TABLICZKA MNOŻENIA”.
W celu wyśrodkowania tekstu w dwóch kierunkach kliknęłam na stworzonej komórce prawym przyciskiem i z zakładki FORMATOWANIE wybrałam położenie tekstu.

klawisz ENTER.

pozostałych sprzedawców.

kolumnę wartości od 1,2,3.. do 27. Następnie analogicznie dla osi

Y, równanie funkcji f(x)=2*x-(0.5*x)^2. W tym momencie miałam już określone wartości dla każdej z osi. Kliknęłam z menu WSTAW opcję WYKRES i wybrałam zakładkę TYPY STANDARDOWE – XY (Punktowy)

wpisałam nazwę pierwszej z serii „funkcja 1” w polu WARTOŚĆ

X (klikając na nie uprzednio) i zaznaczyłam w arkuszu żądany zakres argumentów funkcji.
Następnie analogicznie WARTOŚĆ Y.

przeźroczystego obrazu wyników otrzymałam po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na

nim (FORMATUJ OBSZAR WYKRESU). Chcąc dodać kolejną serię danych – kolejną linię wykresu, utworzyłam (tym razem w poziomie) nową funkcję f2(x)=”a”*F24^3+0.75*-F24^2, której argument będzie identyczny jako poprzednio (tym razem od 1..10). Wartość a=0,1 zapisałam w osobnej komórce a wartości funkcji f2(x) zapisałam tak, by zawsze brały „a” z tej samej, jednej komórki.

wybrałam opcję DANE ŹRÓDŁOWE, a w zakładce SERIE kliknęłam DODAJ

i jak wcześniej utworzyłam funkcję f2(x) zaznaczając przed chwilą stworzony obszar z jej wartościami. Kolor tła ustawiłam na biały.

celu utworzenia wykresu powierzchni 3D w programie stworzyłam serię danych

X (0.. 23) i Y (0.. 29) oraz tablicę wyników Z=f(X,Y).

Narysowałam funkcje Z=SIN(Y)*X^2, i sformatowałam wykres Z przy następującym ustawieniu widoku (WIDOK 3-W):
Wyniesienie: 40
Obrót: 150
Perspektywa: 40
Wysokość: 50%