Аритмия

қозуы мен жиырылу үрдісінің бұзылуы.

мен өткізудің бұзылыстары.
Импульс түзілуінің бұзылыстары:

кластың барлық препараты миокардтың қозғыштығын клетка мембранасының тез натрий каналдарын

бөгеу арқылы тежейді.

кең диапозонды антиаритмиялық әсері бар. Оларды жалпы қасиет біріктіреді -

жасуша мембранасының жылдам Na каналдарын тежейді. Каналдарды тежеу және қалпына келтіру, рефрактерлік пен өткізгіштікке әсері тұрғысынан бұл препараттар біртекті емес жәнекласқа бөлінед

I сынып перапараттарының жалпы қасиеттерінің бірі QRS кешендерінің кеңеюі болып табылады, сондықтан оларды Гис шоғыры аяқшаларының блокадаларында ұсынылмайды. Емдеу барысында QRS кешенінің ұзақтығын бақылау қажет. Оның 20% аса кеңеюі препаратты алып тастауға немесе дозасын төмендетуге көрсеткіш болып табылады.

QT аралығын азайтады. І В класс препараттары ырғақ бұзылуының қарыншалық

түрінде ғана тиімді және олардың бәрі қарыншалар фибрилляциясының табалдырығын көтереді. Теріс инотропты әсер көрсетпейді
I B – лидокаин, тримекаин, пиромекаин, токаинид, мексилетин, фенотоин, априндин, пентикаинид;

тахикардия.
2. Қарыншалық экстрасистолия.
3. Гликозидті интоксикациямен байланысты аритмия.

. Қарыншалық тахиаритмияға басым

әсер ететін дәрілер: лидокаин, тримекаин, мексилетин, токаинид, фенотоин, априндин, орнид, энкаинид, флекаинид, лоркаинид, ритмилен.

ретінде қолданады. Резорбтивті әсері кезінде автоматизмге тежегіш әсер етеді. Бұл

синустық-жүрекшелік түйінде ғана емес, Пуркинье талшығына жане қарыншаның бұлшықетінде өтеді. Аталған әсерлер қозудың эктопиялық ошағы тежелумен жүреді. Ол тез деполяризация жылдамдығына әсер етпейді, оны аздап төмендетеді.

рефрактерлік кезеңді азайтады. ЭКГ да QT аралығының қысқаруы байқалады. Ол

миокардтың жиырылғыштығын өзгертпейді немесе біршама төмендетеді. Гемодинамикаға аз әсер етеді.Әдетте лидокаинды көк тамырға енгізеді 80-120мг

көп бөлігі бауырда инактивацияға ұшырайды. Негізгі қолдану көрсеткіштері- қарыншалық аритмия,

экстрасистолиялар, миокард инфарктында дамитын тахикардия,операциялық жағдайда, тырысу реакцияларымен жане да симтомдары көрінеді. Жүрекше –қарыншалық тосқауыл, тахикардия болуы мүмкін.

ұзақ. Ішектен жақсы сіңеді, емдік кеңдігі аз. Қарыншалық экстрасистолияда қолданылады.

Жанама ісері- жүрек жане гемодинамика жағынан жане неврологиялық бұзылыстар болуы мүмкін.

ету механизмі- Пуркинье талшығындадиастолық деполяризация жылдамдығын азайтады, нәтежесінде жүрек

автоматизмі төмендейді. Ткізгіштікке мүлдем әсер етпейді. Емдік мөлшерде миокардтың жиырылғыштық белсенділігіне жане артериялық қысымқа айқын әсер көрсетпейді.

импульс берілуін төмендетеді. АІЖ -нан жартылай жане баяу сіңеді, көп

бөлігі қан сары суының белоктарымен байланысады . Дефенининнің қан сарысуы құрамында азаюы баяу жүреді, сондықтан камулсияға түсуі мүмкін.
Дифенининді 100мг нан таулігіне 3-рет

жане көк тамырға енгізеді.
Тахикардия , қарыншалық аритмияда қолданылады. Жанама әсері-

аритмиялар, гипотензия.

қарағанда әсері ұзақ. Тіндерді тітіркендірмейді. Жиі адреналинмен бірге қолданылады. Беткейлік

анестезияда белсенділігі шамалы ғана. Тримекаин ми қыртысына және ми бағанасының жоғарлаған ретикулярлы формациясына тежегіш әсер көрсетеді. Тыныштандырғыш,ұйықтатқыш және тырысуға қарсы әсерлері бар.

препараттардың синусты түйін қызметіне, қозудың өтуіне және рефрактерлі уақытқа (жоғарылау

немесе төмендеу), миокардтың инотропты қызметіне әсер етуіне байланысты. Бұл препараттарды (хинидин, дизопирамид, микселитин, кордарон) адекватты емес тағайындауда қарыншалардың фибрилляциясына дейін болатын тахикардия ұстамаларының болуы мүмкін.

жүрек айну, құсу, интоксикация кезінде клоникалық тырысулар байқалады. Жүйелік әсерінде аритмияға

қарсы белсенділік көрсетеді. Бұл жағдайда оны көк тамырға енгізеді.

(хинидин) мен өткізгіштіктің әртүрлі дәрежеде баяулауын тудыруы мүмкін. Теріс инотропты

әсер жүректен қан ағымының қауіпті төмендеуінің, жүрек жеткіліксіздігінің, гипотензия, шоктың пайда болуы немесе үдеуінің себебі болуы мүмкін.

Орталық жүйке жүйесінің зақымдануы ұйқының бұзылысы, психоз, депрессия, тырысу, тремор,

тыныс алудың тежелуі түрінде болуы мүмкін (хинидин, новокаинамид, дизопирамид, лидокаин, дифенин). Бірқатар препараттар (хинидин, новокаинамид, аймалин) асқазан-ішектік симптомдар (анорексия, лоқсу және құсу, іш қату немесе іш өту) дамытуы мүмкін; этацизин, этмазин – бас айналу, тілдің ұюы, диплопия және т.б. Бұл препараттар, сонымен бірге, дизопирамид, дифенин бауырұлғаюымен сарғаюымен сипатталатын бауыр ішілік холестаздың, верапамил іш қату, гипотония, тері қызаруының себебі болуы мүмкін

типті анемияны (дифенин), тромбоцитопениялық пурпураны (хинидин), агранулоцитозды (дизопирамид) және т.б.

дамытуы мүмкін. ААП кері әсерлері мен қолдануға қарсы көрсеткіштер 6 кестеде көрсетілген

заттар кешенін таңдау науқастағы синусты түйіннің дисфункциясын есепке алмастан немес

оның болу мүмкіндігін ескерместен жүргізіледі.
2. Егер алдымен ағзадағы К жеткіліксіздігі, әсіресе, гипокалиемия, гипомагниемия жойылмаса тахиаритмияның емі нәтижесіз болатындығы ескерілмейді.
3. Әртүрлі сыныптар препараттарын қосып немесе біртіндеп (қажетті интервалсыз) к/т енгізу барысында олардың кардиогемодинамикаға аддитивті мүмкіндігін ескерусіз жүргізуге болмайды (мысалыр,егер I сыныптың новокаинамиді мен IV сыныптың верепамилін бірге қолданғанда шок дамуы мүмкін).
4. Қарынша ішілік блокадасы бар науқастарға экстрасистоланы жою мақсатында 1С сыныбының препараттарын, мысалы, этацизинді тағайындауға болмайды. Бұл QRS кешенінің шамадан тыс кеңеюі мен қарыншалық тахикардияның жылдам дамуына алып келеді.
5. Q-Т интервалының ұзаруы бар науқастарға, экстрасистолия немесе қарыншалық тахикардияның алдын-алу үшін IA және III сыныптарының препараттарын тағайындауға болмайды. Олар Q-T интервалының әрі қарай ұзарып, қарынша фибрилляциясына айналытын екі бағытты ұршық тәрізді қарыншалар фибрилляциясының дамуына әкелуі мүмкін.

СТ тоқтауы немесе ауыр АВ блокадасын дамытуы мүмкін.
7. Дигиталисті

аритмияны емдеуде де қателіктер аз емес:
А) Электрлік дефибрилляция мен кардиоверсия қолданылмайды.
Б) Хинидин мен новокаинамидті ұсыну қарынша фибрилляциясымен асқынуы немесе АВ түйінді блокадасының үдеуін дамытуы мүмкін.
8. WPW синдромаымен науқастарда тахиаритмияны емдеуде жағымсыз коллизиялар болуы мүмкін:
А) Егер науқаста жүрекшелер фибрилляциясының ұстамасы тіркелсе, онда оған жүрек гликозитері, В-адреноблокаторлар, верапамил мен дилтиаземді тағайындауға болмайды.
Б) Осы қарсы көрсеткіштер қосымша жолдың қысқа антеградты нәтижелі ретроградты кезеңі (жүрекше фибрилляциясы кезінде өте қысқа R-R интервалы) бар науқастарға да тиесілі.
9. Кордаронды тағайындау кезіндегі қателіктер:
А) Қалқанша безі, бауыр, созылмалы өкепе ауруларында тағайындалмайды.