Слайд 2 Звонкія зычныя на канцы
і ў сярэдзіне
слова перад глухімі пры вымаўленні аглушаюцца, а глухія перад звонкімі
азванчаюцца:
сця[г’]і – сця[х],
ка[з]аць – ка[с]ка
Для праверкі напісання звонкіх і глухіх
зычных трэба змяніць слова так, каб зычны гук стаў перад галосным:
год – гады,
просьба – прасіць
Цвёрдым зычным гукам [д], [т] адпавядаюць
мяккія гукі [дз’], [ц’], якія на пісьме перадаюцца літарамі дз, ц:
[д] – [дз’],
[т] – [ц’]
Слайд 5Пасля літар дз, ц [ц’] пішуцца галосныя е, ё,
і, ю, я і ь, пасля літар д,
т – галосныя а, о, у, э, ы:
дні – дзень,
вада – у вадзе,
хата – у хаце
Слайд 6 Зычныя гукі [з’], [с’], [дз’],
[ц’], [л’], [н’], [ж], [ч], [ш] паміж галоснымі могуць вымаўляцца
падоўжана, што на пісьме перадаецца падвоеным напісаннем літар:
палоззе, калоссе,
жыццё, збожжа,
ноччу
Слайд 7 Падоўжаны гук [дз’] перадаецца на пісьме спалучэннем літар
ддз:
стагоддзе,
асяроддзе,
бязлюддзе
Слайд 8 Не падаўжаецца ў вымаўленні і не перадаецца
падвоенымі зычнымі на пісьме гук [л’] у некаторых уласных імёнах:
Ілья, Ульяна,
Ільічоўка
Слайд 9 Літара ў (у нескладовае) пішацца пасля галосных літар у
сярэдзіне і ў канцы слова:
аўтобус, воўк,
настаўніца, быў,
дзяўчынка, чытаў
Слайд 10 Літара ў (у нескладовае) пішацца ў пачатку слова,
калі папярэдняе слова канчаецца на галосную літару:
цікавы ўрок,
увайсці
ў клас,
багаты ўраджай
Слайд 11 Літара ў (у нескладовае) ніколі не бывае вялікай:
Ульяна
Уладзіміраўна,
вуліца Узлётная
Слайд 12 Літара ь (мяккі знак) ужываецца для абазначэння мяккасці
зычных гукаў у канцы і ў cярэдзіне слова:
конь, агонь,
дзень, жнівень,
бацька, дзянькі,
канькі, бульба
Слайд 13 Для абазначэння раздзельнага вымаўлення зычных з галоснымі е,
ё, ю, я, і выкарыстоўваецца мяккі знак і апостраф:
ь (мяккі знак),
’ (апостраф)
Слайд 14 Раздзяляльны мяккі знак пішацца пасля літары л перад
галоснымі е, ё, ю, я, і, калі яны
абазначаюць два гукі – [йэ], [йо], [йу], [йа], [йі]:
паштальён,
мільён, льеш
Слайд 15 Апостраф пішацца пасля зычных перад галоснымі
е, ё, ю, я, і:
пер’е, сузор’е,
бар’ер,
сям’я,
аб’ява, вераб’і