Қазақ халқының ұлттық ойындары

тәрбиелеу»

қандай түрі болмасын, атадан балаға, ұрпақтан - ұрпаққа ауысып отырады.

Халық ойындары өмірлік қажеттіліктен туады да, психологиялық жағынан денсаулық сақтауға негізделеді. Тапқыр да алғыр, шымыр да епті, қайратты да қажырлы бала өсіруді армандамайтын отбасы жоқ. Демек, ойынның өзі бала үшін біліктің, тәлімнің қайнар көзі болып табылады.

Ойын – баланың білім-білік дағдысын қалыптастыратын тәрбие құралы.

Ойын – баланың ойлау қабілетін арттыратын іс-әрекет.

ҰЛТТЫҚ ОЙЫНДАРДЫҢ ПАЙДАСЫ

байланысты болды. Олар ойынға мал сүйегін, қой құмалағын пайдаланды.

Мысалы, мынадай ұлттық ойын түрлері бар: «Асық», «Ақсүйек», «Тобық», «Ханталапай»,
«Тоғызқұмалақ».

табаны қайрылған төрт асығы болуы керек. Ойыншылар өзара келісіп жеңімпазға

жүлде тағайындап алады да, кезек - кезек төрт асықты иіреді. Егер иіруші: төрт бүк, не төрт шік, не төрт алшы, не төрт тәйке түсірсе, жүлденің жартысын алады, төрт асық төрт түрлі түссе, онда тігілген жүлдені түгелдей алады. Осылайша ойын жалғаса береді.

«Асық ату» ойыны - балалардың ежелгі спорттық ойыны. Тақыр алаңға көлденеңінен түзу сызық сызады да, соны бойлай тігілген кенейді кезектесіп сақамен ату арқылы мергендік сынасады.

«Арынды арқан», «Кім жылдам?», «Қыз қуу», «Жаяу тартыс» «Арқан тартыс»,

«Ақ сандық, көк сандық», «Аш қасқыр және шопан» т.б. балалардың еңбекке деген қарым-қатынасы мен қабілеттерін арттырады, адамгершілікке тәрбиелейді. Ойын дегеніміз адамның ақыл-ойын дамытатын, қызықтыра отырып ойдан-ойға жетелейтін, тынысы кең, алысқа меңзейтін, қиял мен қанат бітіретін ғажайып нәрсе.