меңіреу қалпымда орнымнан сүйретіліп түрегеле бердім. Маңдайымнан бұрқ етіп суық
терім шығып кетті. Ох, шіркін-ай!
Жауабы: Орыс әдебиетінен Анфиса Михайловна А.С.Пушкиннің “Қысқы кеш” өлеңін сұрағандағы сәт.
2. Есікті аша бергенінде, тынысым мүлде бітіп жүрегімнің соғуы тоқтап қалғандай болды. Сол кездегі келбетім көлденең көзге тірі аруақ тәрізді қыбырлаған бірдеңеге ұқсар деймін.
Жауабы: Бақа оқиғасынан кейін апасына кездесер сәт.
3. Маңдайдан буым бұрқырап, есік алдына шықтым. Сәйбек көрінбейді. Омырауымды ағытып, желпініп, ойланып тұрмын. “Не деп шешер екен? Мектептен шынымен-ақ шығара ма?
Жауабы: Педкеңес болып жатқан сәт.
Бұл қай сәт?