Презентация. "К?ркем с?з шебері - ?абит М?сірепов"

З. Қабдолов.  

қайраткері, Қазақ КСР Ғылым академиясының академигі, әдеби сыншы, аудармашы, Социалистік

Еңбек Ері, Қазақстанның халық жазушысы, Қазақ КСР Ғылым академиясының Абай атындағы және Ш.Уәлиханов атындағы мемлекеттік сыйлықтарының лауреаты.

облысының Жамбыл ауданы Жаңа жол ауылында кедей шаруаның отбасында дүниеге

келген.
 1916 жылы 14 жасында - Обаған деген жердегі нағашысының көмегімен орыс мектебіне оқуға түседі.
1923-26 жылдары -мектепті бітіріп, Преснегорьковтағы екі кластық орыс мектебін, жұмысшы факультетінде (рабфак) оқып, ауыл шаруашылық институтында оқиды.
1929-30 ж  «Қос Шалқар»«Талпақ танау», «Ана туралы новеллалар», «Автографиялық әңгіме», «Көк үйдегі көршілер», «Күсен»,«Қыз Жібек», «Қозы Көрпеш-Баян сұлу», «Ақан сері — Ақтоқты», «Аманкелді», «Қынаптан қылыш т.б, «Қазақ солдаты», «Ұлпан», «Оянған өлке», «Кездеспей кеткен бір бейне» 

ана» , «Адамның анасы»  шығармаларын аударды.
1958 ж Қазақ ССР Жоғарғы

Кеңесіне,  КСРО Жоғарғы Кеңесіне депутат болып сайланды.
1962,1972,1974 ж 3 мәрте Ленин,1975 ж 2 мәрте Еңбек Қызыл Ту, 1982 ж «Халықтар достығы» медальдары.
1970 ж Қазақстан Мемлекеттік сыйлығын алды.
1977 ж Қазақстан Ғылым Академиясының Ш.Уәлиханов атындағы сыйлық алды.
 1974 ж Кеңес әдебиетін өркендетуде сіңірген еңбегі үшін Социалистік Еңбек Ері құрметті атағы берілді.
1985 ж дүние салды.
1985 ж Алматы қаласының Қарасай батыр көшесінен мұражай, Астана қаласында көше, Балалар мен жасөспірімдер театры ашылып, ескерткіш мүсін қойылған.

Ғ. Мүсірепов

құдіретті қаламы арқылы көркемдік бейнесін тапты. Оның әдебиеттегі зор еңбегі

көзі тіріснде-ақ өзінің жоғары бағасын алды». Н. Ә. Назарбаев

- өнердің тағы қандай түрі бар – бәрі-бәрінде де сұлулықтың

гимн дәрежесіне көтеріліп келе жатқан классик». Ш.Мұртазаев          

Сейфуллинмен танысты.
1927 жылы Омбы ауылшаруашылығы интернатын бітірді;
1927 – 28 жылы Бурабай

орман шарушылық техникумында оқытушы;
1928 – 32 жылдары Қазақ мемлекеттік баспасының бас редакторы;
1933 жылы - Қазақ АКСР Халық ағарту комиссариаты өнер секторының меңгерушісі ();
1934 жылдан “Қазақ әдебиеті” және “Социалистік Қазақстан” (қазіргі “Егемен Қазақстан”) (1935) газеттерінде бас редактор;
1936 жылы - Қазақ Өлкелік комитетінде баспасөз бөлімі меңгерушісінің орынбасары;
1937 жылдан Қазақстан Компартиясы саяси-ағарту бөлімінің меңгерушісі;
1938 – 55 жылдары бірыңғай шығармашылық жұмыстармен айналысқан;

– 61 жылдары Қазақстан Жазушылар одағы басқармасының 1-хатшысы;
1958 жылдан КСРО Министрлер Кеңесі

жанындағы әдебиет, өнер және архитектура салалары бойынша Лениндік және Мемлекеттік сыйлық жөніндегі комитеттің мүшесі;
1964 – 66 жылдары Қазақстан Жазушылар одағы басқармасының 1-хатшысы;
1959 – 85 жылдары КСРО Жазушылар одағы басқармасының хатшысы.

мәдени мұраның бәрінен құралақан қалады.

Ғ.Мүсірепов

танып, білген де ғана- данышпан.
Үлкен өнердің - үлкен,

таза мінезі болуға керек.
Әдебиет пен өнер ұлы болмаған жерде - ұлт та ұлы бола алмайды.
Театр - хас сұлудың көз жасындай мөлдір өнер.
Көркем сөз- жанның сәулесі.
Талантқа қанат болар сезім емес, сенім болу керек.
Ел ерсіз, ер елсіз болмайды.


                                                                                                           

Мемлекеттік сыйлығын алды.
"Жат қолында" романы 1984 жылы ұсынылды.
Қазақстан Мемл. сыйл.

(1970),
Қазақстан Академиясының Ш.Уәлиханов атындағы сыйлығын (1977) алды.
3 мәрте Ленин(1962, 1972, 1974),
2 мәрте Еңбек Қызыл Ту (1957),
“Халықтар достығы” (1982) ордендерімен, көптеген медальдармен марапатталған.
Солтүстік Қазақстан облысындағы бір ауданға,
Астана қаласындағы көшелердің біріне Мүсірепов есімі берілді.
Қазақ мемлекеттік Балалар мен жасөспірімдер театрына есімі берілген, сондай-ақ театр алдына ескерткіш-мүсіні қойылған (2002).[2]
2002 жылы 100 жылдығы ЮНЕСКО деңгейінде тойланды.

адал мінезімен жақын еткен алысын, Күллі қазақ өнерінің арқалаған намысын Сенімен де

қоштасар кез келгені ме, арысым?! Саған деген қошеметтің ұлан-ғайыр аумағы, Табытыңа бас иіп тұр қазақтың бар таулары. Саған сәлем кең далаңнан – жанарынан жас тамған, Саған сәлем жас буыннан – жазылмаған дастаннан. Қай кезде де туған елге деген ұлы махаббат Өз ұлтының даналарын қадірлеуден басталған. Ғасырына қуат қосқан даңқыңды ешкім бөгемес, Қазақтың сөз өнерінен бой көтерген Эверест. Қадірлім-ау, ескерткіш қып сенің ұлы тұлғаңа Көк тіреген Алатаудың өзін қойса, көп емес.

жүрсек жетпей ме?!” дегенiм бар едi. Сол мөлшерiм мөлшер болды.

Қойны суық қасиеттi қара жер құшағына, мiне, мен де кеткелi жатырмын. Үмiтпен, күреспен, сенiммен өткiзген ұзақ ғұмырымды қорыта қарасам, қуанышым да, ренiшiм де мол екен. Жас қазақ мемлекетiнiң биiк туы менiң көз алдымда көтерiлдi. Бүгiнде күллi әлем назары ауған iргелi елге айналдық. Бiрақ әдебиет пен өнер ұлы болмаған жағдайда ұлт ұлы боп есептелмейтiнiн ұмытпайықшы. Жан сүйсiнтер бiрлiк жоқ жерде саналы тiрлiк те жоқ. Кейде мыстың алтынға, қыранның қарғаға телiнiп жататыны – осының кесiрi. Үлкен өнердiң үлкен таза мiнезi болуға керек. Өзiм iргетасын қаласқан қазақтың ата буын әдебиетiнiң атынан өтiнемiн: менi соңғы сапарға шығарып саларда осы ақтық тiлегiмдi еске алыңдаршы. Қалам ұстауға халiм болмағандықтан, хатты Әлжаппар мен Мұхтарға айтып жаздырдым. Ал, қасиеттi елiм, жерiм, қиыспас дос-жаран, ағайын-туыс, сәулелi жас ұрпақ, қош, қош болыңдар! Ғабит МҮСІРЕПОВ