Bezpieczeństwo państwa

oraz państwo jako organizację odpowiedzialną za bezpieczeństwo.

KTÓRE POWSTAJE DLA UMOŻLIWIENIA ŻYCIA I ISTNIEJE, ABY ŻYCIE BYŁO

DOBRE.

oznaczała całokształt spraw (państwowych).

Obecnie polityka to – wg R.

Tokarczyka – „sztuka zdobywania, utrzymywania władzy państwowej przez określone siły społeczne dla realizacji ich celów”.
W zależności od rodzajów tych celów wyróżnia się polityki: ekonomiczną, socjalną, demograficzną, kulturalną, narodowościową, międzynarodową i inne.

wszystkich.

według określonych i przyjętych, jako obowiązujące reguł (prawa), dysponujące siłą

dla wsparcia tego działania w relacjach wewnętrznych i zewnętrznych.

nad bezpieczeństwem
Studia strategiczne

strategiczne

państwa w relacjach z innymi podmiotami stosunków międzynarodowych.
Ochrona suwerenności, niepodległości,

nienaruszalności terytorium.

Ochrona państwa jako podstawowej formy politycznej organizacji społeczeństwa (w tym praw i wolności obywatelskich).

Ochrona władzy tj. decydowania politycznego.

Ochrona norm i reguł działania politycznego w aspekcie wewnętrznym.
Ochrona praw politycznych obywateli.

Ochrona systemu politycznego.

Ochrona procesy wyłaniania i wymiany władzy (procesu wyborczego).

Ochrona wykonywania przez organy władzy funkcji i zadań przypisanych im w konstytucji i ustawach.

wyjaśnienie podstawowych kategorii (teorii) polityki:

1. Procesy polityczne. To regularnie następujące

po sobie zjawiska polityczne pozosta-jące w związku przyczynowo – skutkowym. Są one przejawem i związane są z walką o zdobycie lub utrzymanie władzy.
2. Działania polityczne. To ścieranie się sprzeczności, dla rozwiązania których stosuje się (jako środki): perswazję, presję, przemoc.

społecznymi i jednostkami w procesie zdobywania i sprawowania władzy. W

skali międzynarodowej to głównie relacje międzypaństwowe. Tosunki polityczne mogą przybrać formy: współpracy, kompromisu, rywalizacji, walki.

4. Potrzeby polityczne. M.in.: elekcji, uczestnictwa, tworzenia struktur związanych z uczestnictwem, skutecznego oddziaływania, ekspresji.

w sprawowaniu władzy za pośrednictwem państwa, partii politycznych, organizacji społecznych;

interesy sensu largo to dążenia dużych grup społecznych do realizacji swoich interesów poprzez udział we władzy politycznej. Interes narodowy, którym kierują się państwa w polityce zagranicznej – należy rozumieć jako zespół celów i wartości uznawanych w danym momencie za ważne dla rozwoju i funkcjonowania państwa.

świadomego podejmowania suwerennych działań. Podmiotami politycznymi są: państwo, partie po-lityczne,

organizacje społeczne. W stosunkach międzynarodowych podmiotowość związana jest z prawem międzynarodowym. Podmiotami posiadającymi zdolność prawną są przede wszystkim państwa ( ale też niektóre organizacje międzynarodowe i narody). Uczestnikami stosunków międzynarodowych są też: partie, organizacje po-zarządowe, kościoły, korporacje międzynarodowe.

podmiotami, polegający na możliwości stosowania trwałego i instytucjonalnego przymusu. Wyróżnia

się trzy kategorie władzy: polityczną (w znaczeniu węższym – należy do partii rządzącej); państwową i publiczną. W stosunkach międzynarodowych nie istnieje jedna, centralna, zwierzchnia władza polityczna.

8. Decyzje polityczne. To nielosowy wybór działania lub zaniechania dokonywany przez ośrodek decyzyjny w polu polityki.

9. Państwo.

10. System polityczny.

11. Doktryny polityczne.

12. Geopolityka

planowaniem obronnym;
tolerancja sił nieposłusznych konstytucyjnie ustanowionym władzom;
manipulacje kwestiami

dotyczącymi mniejszości i praw człowieka, w celu osiągnięcia korzyści politycznych, w tym rozszerzenia wpływów politycznych lub regionalnej dominacji;
ruchy polityczne odwołujące się do agresywnego nacjonalizmu, rasizmu, ksenofobii, szowinizmu, antysemityzmu i innych form nietolerancji;
powiązania elementów przestępczych ze strukturami państwowymi;
polaryzacja i fragmentacja społeczeństw.

dla polityki;

2) jako zagrożenia będące następstwem polityki, czyli zagrożenia

polityką .

Zagrożenia polityczne należy pojmować dwojako

jako politykę – ze względu na motywy, cele, styl, skuteczność

– bezpieczną dla własnego państwa.

je oraz przeznacza do użytku w różnej postaci i jakości

(wartości) użytkowej; skutki wywołane działaniem sił natury; możliwości finansowe państwa oraz całokształt doświadczeń i twórczego dorobku człowieka w tej sferze, zwany kulturą materialną

Uwarunkowania materialno-energetyczne

i właściwości grup społecznych, z tak złożoną grupą jak grupa

państwowa włącznie.

W państwach liberalno-demokratycznych ranga oddziaływań społecznych na losy państwa wyraźnie wzrasta.

Uwarunkowania społeczne

i niematerialnych wartości i uznawanych sposobów postępowania, zobiektywizowanych i przyjętych

w dowolnych zbiorowościach, przekazywanych innym zbiorowościom i następnym pokoleniom”

Uwarunkowania kulturowe

J. Szczepański, Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa 1970, s. 78.

ideologii, wiedzy, przeżyć psychicznych, wzorców zachowań, świadomości i tradycji historycznych,

zainteresowań oraz sposobu (sztuki) sprawowania władzy politycznej (kultura władzy). Ten rozległy obszar odgrywa często doniosłą rolę w realizacji celów państwa w obszarze bezpieczeństwa narodowego.

Uwarunkowania kulturowe

względem duchowym, jak i instytucjonalnym. Należy brać pod uwagę założenia

i treści poszczególnych religii, ich formy instytucjonalne oraz stosunek zachodzący między wierzeniami i tradycjami religijnymi a państwem i jego działalnością.

Religia

kultury.

Strategie przekładają różne poglądy (ideologie) na praktyczny wymiar realizacji

celów działalności państwa w określonym czasie i przestrzeni. Wynikające z nich programy wyznaczają szczegółowe kroki, w konkretnych sytuacjach na rzecz realizacji strategii (doktryny) w danej sferze działalności państwa.

prawo, które w sposób formalny sankcjonuje funkcjonowanie państwa i niemal

wszystkich podmiotów w jego granicach terytorialnych.

Prawo jako zbiór wartości i norm postępowania ustanowionych jako obowiązujące w określonych granicach przestrzennych i czasowych.

Istnienie norm społecznych nie posiadających właściwości sformalizowanego prawa, co nie oznacza, że nie oddziałujących na interesy bezpieczeństwa politycznego państwa.

Prawo

pozycja nauki. Zadaniem nauki jest nie tylko poznanie, lecz także

szukanie dróg na osiąganie wysokiej sprawności działania, przy jak najmniejszym nakładzie sił i środków (głównie finansowych). Ta instrumentalno-techniczna misja nauki prowadzi do poszukiwania wiedzy o środkach i sposobach osiągania zamierzonych celów, sprawności i ekonomiczności działania, do postrzegania rzeczy ważnych i istotnych, ustalając ogólne prawidłowości w interesującym dla niej przedmiocie poznania.

Nauka