Татарстан Республикасының атказанган мәдәният хезмәткәре, Татарстан

Рафис Әмерсәяф улы Могыйновның иҗатына багышлана
«Кыю
бөркет!..»

Сарман районы Мортышбаш авылында укытучылар гаиләсендә туган.
1966 елны Сарман урта

мәктәбен тәмамлый. Район газетасында корректор, әдәби сотрудник булып эшли.

шәһәрендәге югары хәрби-сәяси училищеның журналистика факультетына укырга керә. Аны уңышлы

гына тәмамлагач, ул гаскәри хезмәтен Урта Азия хәрби округында дәвам итә. Татарстаннан читтә яшәсә дә, Р. Могыйнов туган ягы белән элемтәләрне өзми. Аның армиядә хезмәт итүче якташларыбыз турында язган очерклары, зарисовкалары, мәкаләләре, фотоинформацияләре даими рәвештә «Ленинчы» (Сарман), «Коммунизм таңы» (Минзәлә), «Октябрь юлы» (Балык Бистәсе), «Ильич юлы» (Биек Тау), «Ватан юлы» (Башкортостан, Авыргазы районы), «Авыл утлары» (Мөслим), «Татарстан яшьләре», «Ватаным Татарстан», «Комсомолец Татарии» газеталарында, «Сөембикә» («Азат хатын»), «Чаян» журналларында дөнья күреп торалар. Рафис Могыйнов шигырьләр, җыр текстлары, юморескалар, хикәяләр дә иҗат итә.

башларын салган милләттәшләребезнең каберләрен эзләп табуда зур көч һәм тырышлык

куя. Табылганнарының исемнәрен туганнарына җиткерү өчен Татарстан һәм Башкортостан Республикаларының вакытлы матбугатына язмалар җибәреп тора. «Хәтер китабы»на да хәрби журналист юллап тапкан дистәдән артык сугышчының исеме кергән.

ук елны ул Чаллы шәһәренә кайта һәм «Шәһри Чаллы» газетасына

баш мөхәррир урынбасары булып эшкә урнаша. Биредә, үзенең кабул итү бүлмәсендә, ул елларда Чаллыда гомер итүче Советлар Союзы Каһарманы Илдар Маннан улы Маннановның Сугышчан Дан музеен оештыра hәм аны Бөек Ватан сугышы ветераннары, тыл хезмәтчәннәре белән очрашулар, матбугат конференцияләре уздыру урынына әверелдерә.

Республикасының Журналистлар берлеге әгъзасы (1974).
Рафис Могыйновның әсәрләре шулай ук күмәк

җыентыкларда да урын алган. Алар: М. Рафисов, Р. Сәяфов, Р. Морбашлы, М. Рафис исемнәре астында бастырылып килде.
2013 елның 8 июлендә каты авырудан вафат булды.

батыр.

Ике малай балык тота
Биек ярга утырып.
Шәп кабадыр – өлгергәннәр
Чиләкләрен тутырып!

Укый

белмим шул әле мин,
Хәрефләр генә таныйм.
Мәктәпкә барыр көннәрне
Бармаклар белән саныйм.

Үсеп җиткәч апам кебек,
Мин мәктәпкә барырмын,
Сабакларга йөри торгач,
Үзем укый алырмын.

Рафис МУГИНОВ
(1948 – 2013)

бер дә армый.
Серен сорадым мин аннан,
– Кайда, – ди, –

энем, ару:
Күнегүләр һәм салкын су –
Көч бирә торган дару!
Мин дә хәзер иртүк торып
Абыема иярәм, –
Аның белән бергәләшеп
Гер уйнатам, йөгерәм.
Кайчак аннан калышсам да,
Төшермим күңелемне,
Нигә яшь агызып торыйм –
Мин чын егет түгелме?
Салкын су да инде мине
Һич куркытмый, өркетми!
Әнием аркамнан сөя:
– Улым – кыю бөркет! – ди.

Рафис МУГИНОВ
(1948 – 2013)