Тақырыбы:

болған топырақ. Полеогеографиялық зерттеулердің деректері бойынша алғашқы жұқа топырақ қабаты

500 млн. жыл бұрын кембрий дәуірінде пайда болыпты. Бұл кезде әлі өсімдік жамылғысы қалыптаспаған.
Топырақ жамылғысын зерттейтін топырақтану ғылымы – жас ғылым. Оның негізін салған XIX ғасырдың 80-жылдары ғалымы В.В.Докучаев – топырақтың табиғи және тарихи дене екенін анықтады.

В.В.Докучаев
топырақтанушы

құбылыс. Ұзақ геологиялық мерзімде таулар үгіліп, мүжіліп, шыңдар аласарады. Құм

мен саздар суға шайылып, желдің күшімен ауаға ұшады, шаңданады. Бұл процестер ғасырлар бойы жалғасады. Жаңбыр, жел қатты болса, жер беті өзгеріп тұрады. Топырақтың ең негізгі қасиеті табиғи құнарлығы, яғни құрамында өсімдіктің тез әрі жақсы өсуі-не жағдай жасайтын қоректік заттардың мол болуы. Сөйтіп, аналық тау жыныста-рынан кейін топырақ түзуші жетекші фактор ағзалардың тіршілік әрекеті. Олар тасты бұзатын қышқылдар шығарады. Қышқалдар тау жыныстарын ерітуінен, одан шірінді (гуммус) пайда болған. Шірінді үгілген майда жыныстармен араласып кіріккен. Осылайша топырақ қалыптаса бастаған.
Жануарлар дүниесі өздерінің тіршілік әрекетінің нәтижесінде топырақты байытады, өлгендері шірінді мөлшерін көбейте түседі. Шұбалшындар топырақ пен органикалық қалдықтарды асқазан шырынымен шылап өзгертіп, өңдеп шығарады.

және ұсақ минерал бөлшектерінің жиынты-ғы. Топырақтың механикалық құрамы әр түрлі

болады. Оны анықтау қиын емес. Топырақты дымқалдап алып, илегенде құрамында саз бен шірінді бар топырақтар біріккіш келеді. Ал құрамы құмды, құмдауытты, сыздауыт болса, онда топырақтың бірігуі нашар болады.
Топырақтың қасиетіне қарай оның құрылымы да әр түрлі болады. Шірінді өсімдіктің қоректенуі үшін ғана керек емес. Ол топырақ құрылымының түзілуіне белсенді түрде қатысады. Топырақтың құнарлылығы оның құрылымына байланыс-ты. Шірінді мен кальцийге бай қара топырақ құрылымы ең жақсы топырақ болып саналады.

топырағы, сілтісізденген және шалғынды қара топырақты орманды дала; 2 –

кәдімгі қара топырақты және 3 - оңтүстік қара топырақты дала; 4 - күңгірт қара-қоңыр және 5 - нағыз қара-қоңыр топырақты құрғақ дала; 6 -ашьқ қара-коңыр топырақты шөлді дала; 7 - құба топырақты және 8 - сұр-кұба топырақты шөл; 9,10,11 - таулы аймақ топырактары

қазақстан облысын түгелімен, Қостанай облысының көп жерін, Ақмола, Павлодар, Ақтөбе,

Батыс Қазақстан облыстарының солтүстік бөліктерін қамтиды. Республика аумағының 25,5 млн гектар жерін (9,5%-ын) алып жатыр.

Орталық Қазақстанның көп жерін, Каспий маңы ойпатының солтүстігін, Шығыс Қазақстан

облысының жазықтарын алып жатыр. Бұл – республиканың оңтүстік дала (тым құрғақ далалы) және шөлейтті алқаптарын 90,6 млн гектар немесе республика жерінің 34 % -ын алып жатқан зона.

жатыр. Мұнда негізінен қоңыр және сұр қоңыр топырақ жамылғысы басым

келеді. Топырақтың бұл типі 120 млн гектар жерді, республика жерінің 44%-ын алып жатыр. Қазақстанның оңүстік бөлігін түгел қамтыған. Бұл топырақтың гумусы аз (2,0-1,0%), сондықтан онда негізінен мал шаруашылығымен айналысады. Бұл өңірде суармалы егіс қана тиімді.

эрозиясы. Қазақстан Ұлттық Ғылым академиясының Топырақтану институтының зерттеулері нәтижесінде республикада

эрозияға бейім жер 70млн гектардан астам немесе ресаублика аумағының 26% -ы. Оның 52 млн гектары жел эрозиясына бейім, 17 млн-нан астамы су эрозиясына бейім. Жел эрозиясының басым болуы, біріншіден, Қазақстан жерінің көп бөлігінің жазық және ашық болуы; екіншіден, күшті желдің соғуы; үшіншіден, топырақтың құрылымы бос немесе механикалық құрамы жеңіл (құмды, құмдауытты) топырақтардың молдығы. Сондықтан жерлерді игеру өте жауаптылықты қажет етеді.

сай саланың, жар мен орлардың пайда болуын топырақтың су эрозиясы

деп атайды.

эрозияларын зерттеп, олармен күресу шараларын ұсынды. 1) агротехникалық шаралар: еңісі

үлкен беткейлерде жерді су ағысының бағытына көлденең жырту, қыста қар тоқтату, топырақты қайырмасыз соқамен жырту, т.б.;
2) мелиорация шаралары: жыра мен сай, өзен жағаларына, суару түрлері бойынша ағаш және бұта отырғызу;
3) гидротехникалық шаралар: жыраларды бекітетін инженерлік құрылыстар салу, арықтар мен каналдардың түбін су өткізбейтін бетондалған тақта, пленкалармен қаптау, т.б. бұл шаралар топырақтың су эрозиясына ұшырауын азайтады.