Wiedza o państwie i prawie

pytanie. Dodatkowo 2 pkt za obecności (2 listy na wykładach).

Na ocenę dostateczną trzeba uzyskać 14 pkt.

B. , M. Żmigrodzki (red.), Wprowadzenie do nauki o państwie

i polityce, Lublin 2007
Z.Muras, Podstawy prawa, C.H.Beck 2011
.Kuciński (red.) Zarys prawa, LexisNexis 2010
Jabłońska-Bonca J., Podstawy prawa dla ekonomistów i nie tylko, LexisNexis, Warszawa 2008
G.L. Seidler, H. Groszyk, A. Pieniążek, Wprowadzenie do nauki o państwie i prawie, Lublin 2006

organizacją terytorialną i przymusową.
Państwo obejmuje trzy elementy: ludność, terytorium

i władzę (suwerenność i przymusowość), a więc państwo to wspólnota polityczna ludzi na danym terytorium wyposażona we władzę.
Starożytni Grecy określali miasta – państwa jako „polis”, natomiast Rzymianie początkowo nazywali swoje państwo „civitas” i „res publica”, a w momencie przekształcenia republiki w cesarstwo – „imperium”, co było rozumiane jako „państwo obywatelskie”.

w Montevideo z 1933, określane są następująco: (artykuł 1.) "Państwo

jako podmiot prawa międzynarodowego powinno posiadać następujące elementy:
stałą ludność,
suwerenną władzę,
określone terytorium (wielkość państwa nie wpływa na jego podmiotowość) oddzielone od innych granicą,
zdolność wchodzenia w relacje międzynarodowe.

celem jest dobro wspólne.
Wg M.Webera - polityka to dążenie do

udziału we władzy lub do wywierania wpływu na podział władzy, czy to między państwami, czy też w obrębie państwa, między grupami ludzi, jakie to państwo tworzą.
Polityka jest to całość regulacji powiązanych ze sprawowaniem władzy w państwie. Obejmuje zarówno całokształt działań instytucji państwowych (stosowanie prawa) jak i sztukę zdobywania i utrzymania władzy. Jeśli te dwa główne elementy stoją na wysokim poziomie rozwoju, to mówimy o uczestniczącej kulturze politycznej.

istnienia.
Władza - możliwość wywierania przez jednostkę bądź grupę rzeczywistego wpływu

na istotne okoliczności życia przez ukierunkowywanie własnego postępowania lub postępowania innych osób.
Władza polityczna to zdolność ukierunkowywania zachowań współzależnych społeczności o sprzecznych interesach za pomocą nakazów i zakazów egzekwowanych uznawanymi za dopuszczalne środkami, na tyle skuteczna i długotrwała, na ile uznawana przez podporządkowanych za prawomocną.
Zadaniem władzy publicznej jest zapewnienie i ochrona ładu umożliwiającego współżycie i współdziałanie w społeczeństwie.

nakazy i zakazy jednych wywołują określone zachowania innych,
2) szczególnego rodzaju

stosunek społeczny,
3) uprawnienie do skutecznego formułowania norm wyznaczających postępowanie innych ludzi.

interesu to grupa osób połączonych więzami wspólnych interesów lub korzyści,

której członkowie mają świadomość istnienia tych więzów.
Grupy interesu:
reprezentują interesy określonych grup społecznych wobec innych osób,
przekazują postulaty swoich członków ośrodkom decyzyjnym,
oddziałują na rząd, parlament, partie polityczne, opinię publiczną i tym samym wpływają na polityczne rozstrzygnięcia
Grupa państwowa – oparta na władzy podporządkowaniu, zależności członków społeczeństw od władzy państwowej. Szczególnie widoczna przy okazji wyborów i innych działalniach publicznych.

kontynencie pojawiły się w XVIIIw. we Francji.
Partia polityczna jest

to dobrowolna organizacja obywateli połączonych więzią ideologiczną i psychologiczną, zdolna do zdobycia lub utrzymania władzy w państwie, bądź jego jednostce administracyjno - terytorialnej, w celu realizacji programu politycznego, będącego wyrazem określonych interesów, najczęściej grupowych.

między nimi zachodzą, system norm i zasad, który reguluje ich

wzajemne stosunki.

z partią dominującą,
rozbicia wielopartyjnego – bez partii dominującej.

uczestniczących w działaniach politycznych w ramach danego państwa a także

ogół generalnych zasad i norm regulujących wzajemnie stosunki pomiędzy nimi.

organy państwowe,
c) grupy interesu,
3. relacje pomiędzy poszczególnymi instytucjami.

ludzi i środków, utworzony i działający na podstawie prawa, wykonujący

w imieniu państwa określone zadania i mogący dla ich realizacji korzystać ze środków władczych i stosować przymus państwowy.
Wg koncepcji niemieckiej: jest organem państwa jako osoby prawnej. Sam nie jest podmiotem prawa. Działa w imieniu i na rzecz państwa.
Wg koncepcji francuskiej: organ państwa jest organem narodu (bo państwo to naród), organ dysponuje podmiotowością prawną.

Rozumiany też jako wyodrębniona organizacyjnie część aparatu państwa.

nominacji, kooptacji, dziedziczne.
organy prawodawcze, wykonawcze, sądowe, kontrolne.

o charakterze materialno-technicznym, służące do realizacji zadań państwa. System ten

związany jest z koncepcją trójpodziału władzy.