?лы Отан со?ысы фотобуклет

дүниеге келдім
Тажхаир атаның өз аузынан шыққан сұхбаты

Әкем- Ерболов Дәурен,

шешем-Ерболова
Жанылай.Анам-Қоскөл
колхозында жұмысшы,әкем-
жылқышы,қойшы
болды.Әкемізден мен
Тәжхайыр, Қабдіқайыр
Орынай,Тойған 4 бала
болдық. 1944-1945 жылдар.
Ол кезде 13-14 жастағы баламыз. Біз қатарлы балалар шаруадағы аналарының қасында еріп жүретін. Қыста мал суарысып, малға пішен салысып, ауланың қарын күреп, үлкендерге қолғабыс беретін. Пішен шабу науқаны кезінде мая басына түйеге жегіп шөмеле таситын. Ересектеу балалар жазатайым жұмысқа шықпай қалса, бригадир оларды балағаттап, қамшы үйіруге дейін баратын

Соғыс зардабына жететін зардап жоқ шығар. Аш құрсақ болғанымыз да

рас, жалаңаш болғанымыз да өтірік емес. Бірақ елдегі адамдар ондай-ондай қарын аштығына рухани тоқшылықты, киімнің жыртығына
мақсат бүтіндігін қарсы қоя
білді. 1945ж әкемді
соттады. Анам 1945 ж
қайтыс болды. Қаратөбе
ауданынд анағашыларымның
қолында болдым.Трактор
айдап тракторист болдым

бастадым.

инженер – механик

маманы ретінде
жіберілдім 1982 жылы
Ақтөбе облысында
«Актюбстрой» трестінің механизаторы
болып жұмыс істеп
зейнеткерлікке шықтым.

айтар уәжі бар:
-Жаңылмасам, Жеңістің 55 жылдығына дейін тыл ардагерлері арнайы

есепке алынатын. Оларды соғыс ардагерлері қатарына қосып, «Соғыс ардагері» деген төсбелгісін де берді. Жолдама беріп, санаторийге жіберетін. Ал бүгінде мереке күндері «соғыс және тыл ардагерлері» деп қосып аталғанға риза. «Соғыс жылдарында еңбек еттік, жоқшылық көрдік, жан азабын тарттық» деп кеудемсоқтанып, ешкімге міндетсімейміз.Біреуге алақан жайып жалынбай, еңкейіп құлдық ұрмай-ақ, қанағатшыл болмысымен өмірден өтіп жатқанымызға шүкіршілік етіп келе жатқанымызға 7 ұл 1 қыз тәрбиелеп олардан 20 немере,10 шөбере сүйгеніміз дәлел болары хақ.

бар. Арамызда жүретін алшаң басып, Ардагерлер азайып барасыңдар. Қастерлейді халқымыз қаһарманын, Жүр есінде сан

жарық, сапарларың. Қайран ерлер, қаһарман ардагерлер, Қалды-ау сиреп бұл күнде қатарларың. Ерлік сүйген еліңе салтың ұнар, Жүздеріңде жанған от жарқылы бар. «Соғыс» деген салмағын жалғыз сөздің, Бүгінгі ұрпақ өздерің арқылы ұғар. Жасқанбаған жауынан жарақты ер, Ерлігіңді аңыз ғып таратты ел. Қаһармандық дегенді кейінгі ұрпақ, Жүздеріңе сендердің қарап білер.

тобының оқушысы: Руслан Досжан Русланұлы
Тажхайыр атаның жиен немересі
Ұлы жеңістің 70

жылдығына арналған «Менің атам - ардагер» атты бүктемені дайындаушылар