28 STYCZNIA 2012 R. PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ

środowisku, aby zaspokoić głód,
zdobywał swoje pożywienie,
polując, łowiąc ryby lub

zbierając rośliny itp

odkryć obejmuje okres 250 000 do 40 000 lat temu. Czasokres

ten (czwartorzęd) charakteryzował się cyklami dużego ochłodzenia klimatu z następującymi po nich okresami ciepłymi. Te zmiany w otoczeniu wystawiały na ciężką próbę przetrwania wszystkie żyjące w tym czasie organizmy.

odpornych grup oraz powstawania zupełnie nowych).
W tym trudnym okresie naturalnej selekcji

(człowiek w okresie tej bezlitosnej selekcji dzięki swej inteligencji, potrafił – wyjść zwycięsko z walki z przyrodą i nawet ją sobie podporządkowywać. Walka ta o przetrwanie kształtowała nie tylko stosunek człowieka do przyrody, ale też jego cechy osobowe. Przetrwał jedynie gatunek Homo sapiens, najsilniej się i najbardziej przedsiębiorczy żyli najdłużej.

warunkach życia. W cywilizacji naszej cechy te odgrywają ogromną rolę.

Czynnikiem powodującym ewolucję są nieustannie zmieniające się warunki środowiska. Angielscy przyrodnicy Darwin i Wallace orzekli,
że w zmiennym środowisku przeżywają te osobniki, które są do niego najlepiej przystosowane.

stałego i niezmiennego, dlatego są nieskończone możliwości myślenia i wieczne wyzwanie,

któremu należy stawić czoło. Z historii ludzkości wiadomo, że tempo tych zmian początkowo powolne w stosunku do czasu życia człowieka staje się coraz szybsze i wciąż rośnie. Na przestrzeni upływu tysięcy lat przedsiębiorczość wciąż jest ważną cechą gwarantującą i pożywienie i przetrwanie jednostkom i grupom.

systemie nerwowym. System nerwowy, podobnie jak i inne systemy człowiek generalnie

dziedziczy po przodkach. Ale, jednak wychowanie i praca człowieka nad sobą mogą wykształcić lub zmienić pewne własności systemu nerwowego. Właściwości i te wrodzone i te nabyte są tylko podstawą na której pod wpływem oddziaływania środowiska kształtuje się człowiek zdolny do adaptacji w nim. Można więc przez analogię mówić o wrodzonej lub o nabytej przedsiębiorczości.

nadaje przedsiębiorczości swoistą formę pracy lub też uznaje przedsiębiorczość jako czwarty czynnik

produkcji, obok klasycznych: ziemi, kapitału i pracy. Przy czym inni autorzy postulują rozszerzenie ujęcia klasycznego o nowe elementy: przedsiębiorczość, organizację, wiedzę.

i zajmuje wielu teoretyków. Jednym

z najwcześniejszych opracowań, w którym pojawia się zagadnienie przedsiębiorczości jest Esej o naturze handlu Richarda Cantillona. Przedsiębiorczość w opinii tego ekonomisty to polowanie na okazje wszędzie tam, gdzie lokalna nierównowaga na rynku może przynieść zysk nadzwyczajny.

we Francji. Jego najbardziej znane dzieło to traktat: Essai Sur

la Nature du Commerce en Général (Essay on the Nature of Trade in General), z 1730 r. opublikowany anonimowo w Anglii w 1755 r. Cantillon był prawdopodobnie pierwszym, który zdefiniował długookresową równowagę jako równowagę przepływów dochodu. Pogląd ten stanowił podstawę dla fizjokratów, ekonomii klasycznej oraz szkoły austriackiej. Cantillon opracował system ogólnej równowagi, który doprowadził go do teorii cen (determinowanych przez koszt produkcji) i teorii wyjścia. Cantillon określany jest jako prekursor rewolucji marginalistycznej dzięki dokonanemu opisowi mechanizmu popytu i podaży, determinującego krótkoterminowe ceny rynkowe (ale nie długoterminowe ceny naturalne). Ceniony był już przez przedstawicieli szkoły austriackiej za poglądy na przedsiębiorczość (jako typ arbitrażu). Jako pierwszy opracował ilościową teorię pieniądza. Efektem jego teorii było m. in. popieranie równowagi handlowej, opartej na imporcie produkcji rolnej i eksporcie dóbr "nierolnych".

obszaru niższej wydajności do obszarów wyższej wydajności lub zysków.

ekonomista. Przedstawiciel francuskiego nurtu ekonomii klasycznej. Od 1815 r. wykładał

ekonomię w paryskiej Ateneum, a od 1830 roku był profesorem College de France. Dzięki studiom handlowym w Anglii poznał prace brytyjskiego ekonomisty A. Smitha (1723-1790) m. in. Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów (1776, wyd. polskie 1954). Przyjmując za Smithem, iż głównym przedmiotem zainteresowań ekonomii jest proces tworzenia bogactwa, Say opracował system poglądów, opartych na trzech ideach: teorii wytwarzania bogactwa, teorii podziału i teorii konsumpcji. Najważniejszym osiągnięciem Say’a było sformułowanie prawa rynków, zwanego też prawem Saya stwierdzającego, iż podaż stwarza popyt, który jest bierny i zawsze dostosowuje się do podaży. Według Say’a koszty produkcji ponoszone przez producentów stanowią jednocześnie zapłatę dla pracowników i podwykonawców, a zatem są przeznaczone na konsumpcję. Jednocześnie zdaniem Say’a oszczędności gromadzone przez podmioty są odroczoną konsumpcją. Rynek – wg Say’a - działa w warunkach wolnej konkurencji, dlatego też kryzys nadprodukcji może wystąpić wyłącznie w obliczu czynników zewnętrznych takich jak np. klęsk żywiołowych. Główne prace: “Traité d'économie politique, ou simple exposition de la manière dont se forment, se distribuent, et se composent les richesses” (1803), (“Treatise on Political Economy or the production, distribution and consumption of health” - wydanie angielskie 1803), (Traktat o ekonomii politycznej..”(wydanie polskie 1960) „Catéchisme d'économie politique” (1815) (Cathechism of Political Economy) (Katechizm ekonomii politycznej”).

produkcji.

A. Marshall sformułował prawo elastyczności popytu, wniósł on wkład w

dziedzinę mikroekonomii, w tym syntezę i rozwój teorii ekonomicznych: badanie związków podażowo – popytowych, rozwinięcie teorii użyteczności konsumenta, powiązanie teorii krańcowej produktywności z tradycyjną teorią kosztów. Podkreśla się znaczenie badań Marshall’a w zakresie ekonomiki przemysłu. A. Marshall zidentyfikował okręgi przemysłowe. Jego obserwacje stworzyły podwaliny dla Włoskiej Szkoły Przemysłowej, teorii elastycznej specjalizacji oraz badań nad klastrami.

niepotrzebne – twierdził, iż ponieważ robotnicy oferują swoją pracę w

ilościach „hurtowych”, nie ma możliwości wykazania ich rzeczywistego wysiłku w określonym czasie. Jednocześnie Marshall uważał, że nie warto różnicować wynagrodzeń robotników z powodu bardzo wysokiej podaży pracy. Nawet przy niskich zarobkach robotnicy wciąż będą przypisywać swojej płacy wysoką użyteczność krańcową. Jednocześnie Marshall twierdził, iż w innych zawodach wynagrodzenia mogą być w pewien sposób zróżnicowane, jednak, płace otrzymywane w danym zawodzie wyznaczone są na takim poziomie, aby utrzymać pracowników w sektorze i nie zachęcać ich do jego zmiany. Marshall twierdził, iż płace wyznaczają ceny, stąd względna stałość wynagrodzeń w zawodach. Jednocześnie stwierdzał, iż mogą występować okresowe fluktuacje płac, jednakże stopniowo relacja między popytem na pracę a jej podażą powrócić do stanu pierwotnego, przede wszystkim z powodu napływających do sektora nowych pracowników skuszonych podwyżką płac. Wzrost podaży (która w długim okresie jest bardziej elastyczna), spowoduje za sobą spadek płac i sytuacja wróci do równowagi.

środków produkcji, umożliwiająca wprowadzenie nowego wyrobu lub technologii, otwarcie nowego

rynku, pozyskiwanie nowych źródeł surowców lub wprowadzenie nowej organizacji.
Była to błyskotliwa odpowiedź na kłopotliwe pytanie. Skąd się biorą zyski przedsiębiorców. Zyski przedsiębiorców nie wynikają ani z wyzysku robotnika ani z własności kapitału, ale przedsiębiorczości przedsiębiorców.

jednego z najwybitniejszych ekonomistów XX wieku. Studiował na wydziale prawa

Uniwersytetu Wiedeńskiego. Wykładał na uniwersytetach w Czerniowcach, w Grazu, Bonn, i Harvardzie. W latach 1919–1920 był ministrem finansów trapionej powojennym kryzysem Austrii, w latach 1920–1924 – prezes Biedermann Banku. Założyciel Towarzystwa Ekonometrycznego (1933), autor głośnej teorii wzrostu gospodarczego i cyklów koniunkturalnych indukowanych przez przełomowe innowacje, teorii postępującej transformacji kapitalizmu w socjalizm, historyk myśli ekonomicznej. Był zwolennikiem tezy o dominującej roli elit i wybitnych jednostek w rozwoju społeczno-gospodarczym. Sformułował tezę, że demokracja to możliwość wyboru przez obywateli rządzącej elity. J.A. Schumpeter twierdził, iż głównie wielkie korporacje dysponują środkami finansowymi, umożliwiającymi prowadzenie badań, stanowiących ważne źródło innowacji – głównego motoru wzrostu gospodarczego. Dlatego też dostrzegał pozytywny wpływ konkurencji monopolistycznej na gospodarkę. W 1986 powstało International Joseph A. Schumpeter Society, z siedzibą w Augsburgu. Ważniejsze prace:
Teoria rozwoju gospodarczego (1911) (wydanie polskie 1960 r.)
Kryzys państwa podatków (1918)
Cykle koniunkturalne (1939)
Kapitalizm, socjalizm, demokracja (1942)
Historia analizy ekonomicznej (1950)

i konwerterów dla następnych pokoleń. Kombinacje te odkrywa, implikuje i urzeczywistnia przedsiębiorczy przedsiębiorca, a o jej niepowtarzalnym charakterze decyduje także oryginalny dobór i połączenie powyższych czynników.
Powoli ma miejsce przełamywanie schematu klasowego tj. że przedsiębiorczość nieodłącznie związana się jest z kapitalistą, który jest nieodłącznie wyposażony w majątek.

Drucker, który twierdzi że przedsiębiorczość jest zespołem cech danej osoby,

a nie cechą osobowości. Według tego autora: „przedsiębiorczość jest procesem tworzenia czegoś nowego i wartościowego, z założeniem osobistego ryzyka finansowego, ale także z założeniem osobistej rekompensaty pieniężnej lub osobistej satysfakcji”.

Wiele z nich miało tak nowatorski charakter, że początkowo nie

wywołały właściwego zainteresowania. P. Drucker ze swoimi poglądami wówczas określanymi jako dziwne miał nawet kłopoty w USA. Kiedy w 1946 roku opublikował swoją pierwszą książkę opartą na doświadczeniach zdobytych w trakcie badania wewnętrznych mechanizmów funkcjonowania firmy General Motors, zatytułowanej Koncepcja korporacji, ówczesny prezes koncernu Alfred Sloan potraktował publikację jako obrazę. Autor w publikacji - poza analizą funkcjonującego systemu – wskazywał jednocześnie drogi naprawy.
W Japonii publikacja P. Druckera została przyjęta z zachwytem. Japończycy z powodzeniem zastosowali w swoim przemyśle samochodowym pomysły P. Druckera.
Sukces tego przemysłu stał się tak spektakularny, że nawet Amerykanie mogli to zauważyć. Amerykanie, choć z opóźnieniem zaczęli uczyć się od Japończyków nowego podejścia do biznesu.
Opracowane przez Druckera metody pobudzania motywacji były stosowane przez kierownictwa największych amerykańskich koncernów, takich jak Intel, Corp. i Sears, Roebuck & Co.

kilkunastu latach Amerykanom udało się wyprzedzić Japonię w dynamice rozwoju

gospodarczego.

W 2002 roku Prezydent George W. Bush odznaczył P. Druckera Medalem Wolności i uznano go "najwybitniejszym pionierem teorii zarządzania na świecie".

Nauk Społecznych

i Zarządzania Uniwersytetu w Claremont w Kalifornii. Koncentrował swe badania na procesach organizacji i zarządzania w korporacjach oraz organizacjach non-profit. Określany m. in. jako ojciec-założyciel zarządzania uważany jest za "ojca" współczesnych metod zarządzania. P. F. Drucker w publikacjach prezentował współczesną rolę menedżera w organizacji, podkreślając złożoność zadań przynależnych menedżerowi, a także procesów zarządzania w gospodarce rynkowej. W swych pracach wskazywał na poważny potencjał przedsiębiorstwa oraz możliwości postępu jakie kryje w sobie zarządzanie. Ponadto, lansował potrzebę innowacyjności, przedsiębiorczości i nowych strategii działania w zmieniającym się świecie. P. F. Drucker podkreślał znaczenie osobistego zaangażowania pracowników dla sukcesu firmy. Prezydent George W. Bush odznaczył Druckera w 2002 Medalem Wolności.

który twierdził, że „przedsiębiorczość jest procesem organizowania i prowadzenia działalności

gospodarczej oraz podejmowania związanego z nią ryzyka.”
Zatem jeśli przedsiębiorczość ma charakter procesowy, to poddaje się ona analizie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym, a więc może być nauczana.

zmian jest rozwój gospodarczy, a najważniejszym źródłem tego rozwoju wciąż

pozostaje wiedza. P. Drucker już od 1959 roku w swoich publikacjach używa określenia „knowlegde worker", czyli pracownik wiedzy. To właśnie pracownik wiedzy staje się właścicielem najważniejszego zasobu tj. wiedzy, którą codziennie zabiera ze sobą do domu i którą w razie zwolnienia może zaoferować innej firmie. Sukces jednostek, firm, jak i całych krajów zależy od zdolności, od sposobu przyswajania i wykorzystywania wiedzy. To właśnie dzięki takim pracownikom i ich wyobraźni wartość rynkowa Microsoft'a, w ostatnich latach dynamicznie rosła, a obecnie przewyższa wartości rynkowe nie tylko wielu gigantów przemysłowych, ale też i całych państw.

wiedzy są współczesnymi źródłami bogactwa wielu firm. P. Senge ponadto zaleca

menedżerom przedsiębiorcze myślenie systemowe, ćwiczenie panowania nad własnym życiem, propagowanie dominujące wzorce psychiczne i wspólne uczenie się oraz budowanie wspólnej wizji przyszłości, a zwłaszcza spajanie pozostałych dyscyplin w jedną. Jednak za najważniejszą kategorię P. Senge wybiera myślenie, które jednoczy w jedną całość teorię i praktykę, i dzięki temu ludzie firmy odkrywają ciągle na nowo, w jaki sposób tworzą otaczającą ich rzeczywistość i jak mogą ją zmieniać. Wszakże wiele firm niezależnie czy to małych czy dużych nie kurczy się z braku pieniędzy, ale z właśnie braku przedsiębiorczego myślenia. Obecnie coraz częściej organizacje, ale też i jednostki uświadamiają sobie, że ostateczne bezpieczeństwo i stopa życiowa jest bardziej związane z mózgami niż z budynkami i ziemią.

propagator idei rozwijania organizacji uczących się. Określany jako "Strateg Wieku"

za wkład w rozwój nauk o zarządzaniu. Ukończył studia inżynierskie w Stanford University, pracę doktorską poświęcił problematyce dynamiki systemów. Studia z zakresu zarządzania w Massachusetts Institute of Technology. P..M. Senge jest założycielem Systems Thinking and Organizational Learning Program, dyrektorem Centre for Organizational Learning w Sloan School of Management w MIT, współzałożycielem Innovation Associates we Framingham, a obecnie jest prezesem międzynarodowej organizacji Society for Organizational Learning. Ważniejsze publikacje:
1990, The Fifth Discipline: The art and practice of the learning organization, Doubleday, New York, 1990; wyd. polskie Piata dyscyplina Oficyna Ekonomiczna, Kraków, 2003,
1994, The Fifth Discipline Fieldbook: Strategies and Tools for Building a Learning Organization,
1999, The Dance of Change: The Challenges to Sustaining Momentum in Learning Organizations
2004, Presence: Human Purpose and the Field of the Future
2005, Presence: An Exploration of Profound Change in People, Organizations, and Society.

niezbędnym wysiłku i koniecznym czasie, uwzględniając ryzyko finansowe, psychologiczne i

społeczne w oczekiwaniu na możliwość osiągnięcia zysków materialnych.

nam wiele kłopotów. Większość definicji w swej treści, bardziej lub

mniej, ściśle wiąże rozpatrywany termin z gospodarką,

i postawy przedsiębiorcze.
W powszechnym zaś użyciu przedsiębiorczość jest pojmowana

jako cecha osobowości, zdolność do przejawiania inicjatywy, a także zaradności i umiejętności podejmowania wszechstronnych działań związanych z przystawaniem się do reguł i wymogów gospodarki rynkowej. Jest więc szczególną cechą zasobów ludzkich, a także istotnym czynnikiem osiągania sukcesu. Jedni uważają, że to wrodzona cecha osobowości, inni zaś, że to sposób zachowania, umiejętność, której można się nauczyć. Jest to więc ucieleśnienie potrzeby samorealizacji.

potrzebnym do powstania działalności oraz rozwoju firmy

Zdaniem

J. Rodkiewicza przedsiębiorczość jest umiejętnością racjonalnego działania i osiągania wymiernego celu, którym w warunkach rynkowych jest zysk.

budowania czegoś od nowa, dzięki umiejętności wykorzystania pomysłów i zasobów

niedostrzegalnych dla innych, dzięki przekształcaniu inicjatyw w realną opłacalną działalność gospodarczą.

że przedsiębiorczość to

tworzenie innowacyjnych jednostek gospodarczych lub sieci organizacji w celu osiągnięcia korzyści lub wzrostu w warunkach ryzyka i niepewności.

ekonomiczna, siła posiadająca nie tylko wymiar ekonomiczny, ale również osobowy,

społeczny, kulturowy”.

menedżerów, ich emocjami, uczuciami, analizowali zachowania intuicyjne.

był znany amerykańskiemu światu biznesu jako pionier nowego przemysłu, założyciel

Ralston Purina Company, obecnie największej firmy w świecie produkującej żywność dla psów i kotów. W. Danforth założył także fundację pomagającą niezamożnej młodzieży uzyskanie swojego miejsca w życiu. Stworzył on na 300 ha nieużytków młodzieżowy kompleks szkoleniowy, gdzie kształcił także nauczycieli biznesu.

najbardziej znana jest książka „Ośmiel się", która miała 28 wydań.

Autor wniósł przekonujące przesłanie, że każdy może zmienić sam siebie w bardziej szczęśliwego, lepiej prosperującego człowieka. Jego filozofia życia „ośmiel się" na coś nowego i o większym ryzyku była zakotwiczona na kilku nie zmiennych założeniach bazowych. Według niego każda osoba ma nie jedno ale 4-ry sfery do przeżycia tj. sferę fizyczną, umysłową, sferę socjalno-kulturalna i sferę religijną. 4-ry składowe ludzkiego egzystowania w tych sferach to ciało, umysł, osobowość i charakter.

i równowagę pomiędzy sobą. Umysł nie powinien się rozwijać kosztem

osobowości, ani ciało kosztem charakteru. Pochlebiał sobie, że lubi nowe przedsięwzięcia i nowe doświadczenia, ale jeśli chodzi o fundamenty, wierzył w trwałe założenia i opieranie się na nich. Jego przesłanie dla amerykańskiej młodzieży to:
miej szczytne i wzniosłe aspiracje,
ryzykuj śmiało, służ innym pokornie.

sukcesu Napoleon Hill (1883-1970) w jednej ze swych prac zatytułowanej

„Myśl i bogać się" oznajmiał, że jego książka pozwoli każdemu przebyć przez życie w harmonii i zrozumieniu swojego otoczenia. Dobrze zdawał sobie sprawę, że nasz los w wielkiej części zależy od pozytywnej motywacji, a ta z kolei od pozytywnego myślenia. Wierzył, że wpojenie w umysł koncepcji spełnienia jest wstępnym warunkiem niezbędnym dla każdego sukcesu. W tym celu-dowodził–człowiek powinien karmić swą podświadomość twórczymi myślami i wyobrażać sobie, że podąża drogą do sukcesu. Jako metodę polecał autohipnozę, którą nazwał autosugestią.

co uwierzy, tego potrafi także dokonać.” Hill skupiał się na

ukazywaniu jak powstają osiągnięcia i jaka jest formuła na to, aby sukces był w zasięgu przeciętnego człowieka

(1899 – 1975)
M. Maltz zasłynął w latach pięćdziesiątych swoją

książką "Psycho-Cybernetyka". M.M. March oprócz psychologii zajmował się też chirurgią plastyczną. M. Maltz likwidował blizny po oparzeniach, skracał długie nosy i zamieniał brzydkie twarze w ładne, czasem nawet w piękne. Odkrył jednak, ze większości pacjentów taka operacja niezbyt w życiu pomagała. Mimo zgrabnych nosów w dalszym ciągu pozostawały im te same kompleksy brzydkiego kaczątka objawiające się nieśmiałością i brakiem wiary w siebie. Po operacji byli równie nieszczęśliwi jak przed nią.

poświęcił temu zagadnieniu książkę, która zmieniła w pewnym sensie oblicze psychologii

stosowanej. Nasza samoocena to kompletny obraz człowieka widziany od wnętrza. Jeśli poprawimy tylko swój wygląd fizyczny, osobowość nie nadąża wystarczająco szybko za tą zmianą. Zauważył też, że po pewnym dopiero czasie prowadziło często do pozytywnych zmian w ich osobowościach.

jak nie wystarcza sam pozytywny wygląd zewnętrzny, potrzebne jest spełnienie

jeszcze jednego warunku. Konieczny jest także - pozytywny obraz samego siebie. Zatem osoba, która utrzymuje negatywny obraz siebie, a równocześnie usiłuje myśleć pozytywnie nie może mieć nadziei na powodzenie, ponieważ te dwie kategorie osobowości będą się wzajemnie zwalczały.
M. Maltz dowodził, że skoro nie można zmienić przeszłości, a usiłowanie powrotu do życia przeszłością jest przeszkodą w rozwoju, to wobec tego emocjonalnie właściwym zadaniem jest odpowiadać na teraźniejszą sytuację.

znaleźć w pracy Toma Powella

których autorka opisuje różnorodne techniki i ćwiczenia, medytacje, metody osiągania

pomyślności, wyników w sporcie i biznesie, przyjacielskich związków i spełniania pragnień. Według G. Gawain twórcza wizualizacja jest to technika umożliwiająca wyobrażenie sobie, że masz to, czego chcesz, dzięki czemu możesz stworzyć wewnętrzne doświadczenie, w którym twoje życie jest takie, jakie chcesz, aby było. Człowiek jeśli się nauczy kierować własnymi myślami, to również może kierować własną ciemniejszą stroną.

że można za pomocą wyobraźni, zmobilizować ukryte siły ludzkiego ducha,

umysłu i ciała.
W tej pracy można znaleźć gotowe recepty jak poprawić jakość życia, zdrowia, relacje z ludźmi.

rzeczywistość. Zalecane ćwiczenia przez M. Wiszniewskiego umożliwiają skuteczne usunięcie podświadomych przeszkód

i uruchomienie śpiących w nas potężnych możliwości.

Autor ten wprowadził w latach osiemdziesiątych w USA pojęcie wyprodukowania sukcesu.

Zasadniczą metodą jest wzmocnienie pragnienia menedżera firmy, aby w podświadomości jego i/lub kierowanej przez niego grupy pozostał trwały ślad. Właśnie od tego momentu podświadomość wywiera wpływ na myślenie i działanie, które z kolei materializuje to pragnienie i czyni go realnym. Zjawisko to ma swoje objaśnienia w filozofii i w psychologii. Także w teologii mówi się o potęgowaniu pragnień w formie modlitwy, która ukierunkowana do Boga wywiera podświadome działanie.

osobowości, w swojej książce sięga do nieskończenie zasobnych pokładów potencjału

podstawowych wartości między ludzkich.
Tę tajemnicę wieków i prawdziwy fundament wielkości człowieka autor zamknął w dwuwierszu:

„Życie jest jedno i szybko przeminie, To przetrwa, co z miłości uczynię"

publikacjach skupia się na problematyce z zakresu rozwoju osobistego i

psychologii sukcesu. Jako młody człowiek pracował na parowcu, podróżując nauczył się czterech języków. Po ośmiu latach pracy doszedł do wniosku, że wszystko co w życiu osiągnie, zależy wyłącznie od niego samego. Zajął się sprzedażą, korzystają z rad innych sprzedawców, odnoszących sukces. W efekcie po pierwszym roku swej działalności odniósł sukces uzyskując tytuł top sprzedawcy. Po drugim roku - w wieku 25 lat - został mianowany wiceprezesem, odpowiedzialnym za 95 osób. Brian Tracy, uznany jest za jednego z najlepszych mówców zawodowych na świecie, prowadzi wykłady i seminaria z zakresu przywództwa, sprzedaży i strategii biznesowych. Jego słuchaczami są m. in. pracownicy przedsiębiorstw z rankingu „Fortune 500”, jak również firm i stowarzyszeń działających na całym świecie. Brian ma trzech braci Robina, Dalmara i Paula, którym dedykował książkę "Million Dollar Habits".

o tym jak można

sięgnąć po sukces dzięki zachowaniu harmonii pomiędzy życiem zawodowym i osobistym, pomiędzy stanami umysłu i stanami ducha.