Д әрігермен науқас арасындағы қарым-қатынас түрлерін қолдану

бар:
Вербальды коммуникация;
Вербальды емес коммуникация;
Сөз – ақпарат көзі және

науқаспен сұхбаттасу әдісі

қолданылады. Мысалы, түрлі дыбыстар – жөтелу, ыңырсу, есінеу, терең демалу

және т.б сөйлеу тәсіліне де жатпаса да, мағыналы болады, науқастың жағдайын, көңіл-күйін, мәліметке көз-қарасын білдіреді. Бұлардың арасында келесі белгілер маңызды рөль атқарады:

әлпеті науқастың психологиялық құбылыстарын сипаттайды: назалануын., қорқуын, қайғыруын, т.б Мысалы, еріннің

бұрыштары төмен түсіп тұрса науқастың шаршағанын, қалжырауын көрсетеді. Ал еріннің бұрыштары жоғары қарай бағытталса – дәрігерге тәуелділігін, оның мақұлдауын, демеуін күтіп тұрғанын, сенімсіздік ойын белгілейді. Ауыз сызығы тік болса – науқастың жағдайы жақсарған деп болжауға болады.

айқастыра тұруы “Напалеон позасы” т.б Ашық позалар науқастың арақатынасқа және әрекетке

даярлығын көрсетеді.

маңызды. Мысалы, дәрігер орындық шетіне ғана отырып науқаспен әңгіме құрған

жағдайда , ол оның асығыс екенін, сұхбаттасу қысқа өтетінін болжайды. Сонымен қатар , дәрігер науқастында қас-қабағын, көзқарасын, мимикасын, дене және қол қимылдарын, отырыс-тұрысын, жүрісін қадағалап,бақылайды.

мұндай жағдайда оның әсері және тиімділігі өте жоғары дәрежеде болады.
Науқаспен

жанасуы, көріп зерттеуі, ем тағайындап, нұсқау беруі тек сөз арқылы бейнеленіп, іске асырылуына байланысты дәрігердің науқасқа айтылатын сөзіне ерекше талап қойылады.