Оңтүстік Қазақстан Мемлекеттік Фармацевтика Академиясы

рационалды дифференциалды диагностика алгоритмі, науқастарды жүргізу және динамикалық бақылау. АҚ

тәуліктік мониторинг. Қанның жалпы және биохимиялық анализдер мәліметтерін талдау: гиперферментемия, гиперлипидемия, гипергликемия, инсулинге резистенттілік, электролитті баланс бұзылысы, гиперлипопротенинемия типтерін анықтау, көмірсуға толеранттылық бұзылысы.





Орындаған: Айдаров М. Н
Қабылдаған: доцент Бектибаева Н. Ш
Топ: 609 ЖТД


Шымкент 2016

схемасы
Ажырату диагностикасы
Емі
Диспансерлік бақылау
МӘСК
Профилактикалық шаралар
III. Қолданылған әдебиеттер

140мм.с.б және диастолалық АҚҚ-ның 90 мм.с.б-нан созылмалы тұрақты

жоғары болуы.

ДСМ мәліметі бойынша АГ жүрек қан тамыр ауруларының ішінде 45%құрайды,

яғни жүрек қан тамыр ауруларының әр екінші адамы АГ мен ауырады. Жоғары жастағы науқастар арасында АГ мен аурушаңдық 5,5%құрайды. Соңғы 5жылда АГ мен аурушаңдық 55%ға төмендеді, ол өз шегіне 2010 жылы жетті, яғни 100 000 тұрғынға 1315адам, 2011жылы 100 000 тұрғынға 1035адамға кеміді. Бұл мәліметтер тек қаралған науқастар тізімі бойынша ғана жасалған. Соңғы уақыттарда АГ мен аурушаңдық жас адамдарда көптеп кездеседі, оның себебі тек тұқым қуалаушылық қана емес сонымен қатар стресстік жағдайлар, дұрыс тамақтанбау, гиподинамиямен байланысты. Саламатты Қазақстан бағдарламасы бойынша 420артериалды гипертензия және ЖИА мектептері жұмыс жасайды.

Барлық артериялық гипертензиялардың 90-95%ы біріншілік гипертензия болады. Қалған

5-10%ы ғана салдарлық симптомдық гипертензияларға, әсіресе бүйрек ауруларымен байланысты қан қысымының көтерілуіне жатады

күйзелістері
Организмнің гиподинамиясы
Ас тұзын артық пайдалану
Созылмалы гипоксия
Қоршаған ортаның ауыр металдармен ластануы
Қарқынды

шудың әсері
Зиянды әдеттер: темекі шегу, маскүнемдік

қызметінің өзгерістері;
Семіру
Ұлғайған жас мөлшері т.б.

15% кем
Орташа қауіп – 15-20%
Жоғары қауіп – 20-30%
Өте жоғары қауіп

– 30% және жоғары

немесе 50жастан жоғары жаста басталуы
2.АҚҚ ның 180/110мм с.б жоғары болуы
3.Нысана

ағзалардың зақымдалуы(ретинопатия, кардиомегалия, сол жақ қарынша гипертрофиясы,креатинин мөлшерінің 1,5мкг/дл дан жоғары болуы)
4.Кейбір екіншілік гипертензияның белгілері (гипокалиемия, іш аймағындағы шу, периодты түрде пайда болатын жүрек қағу, тремор, терлегіштік, бүйрек аурулары)
5.Ем эффектінің болмауы

Себебі анықталды

Ия
Екіншілік артериальды гипертензия

Жоқ
Біріншілік артериалды гипертензия

дәрігерге 2–3 рет қаралған кезде АҚҚ жоғары болған жағдайда қойылуы

керек.
Егер дәрігерге алғаш қаралғанда АҚҚ әлсіз жоғарылаған жағдайда қайталап тексеруді ұзақ уақыттан кейін АҚҚ ны өлшеумен бағалайды.
Егер АҚҚ АГ ның екінші дәрежесіне сай ұлғайса, немесе нысана ағзалар зақымдалуы байқалса қайта тексеру бірнеше апта ішінде қайталануы керек.
Егер дәрігерге алғаш қаралғанда АҚҚ мөлшері АГ ның үшінші дәрежесіне сай келсе және жүрек қан тамыр жүйесінің асқыну қаупі жоғары болса АГ диагнозы сол уақытта қойылуы керек.
АҚҚны тек қана дәрігер арқылы емес үй жағдайында да бақылау жасап отыру керек, сонымен қатар АҚҚны тәуліктік мониторингілеу жүргізіледі.

ақпарат береді;
Емнің эффектін бағалауға көмек береді;
АҚҚ ның тәуліктік

ритмін анықтайды;
Нысана ағзалардың өзгерістерімен тікелей байланысты және емдеу динамикасын бақылайды;
Амбулаторлы тәуліктік мониторингілеу нәтижелері бір реттік өлшеуге қарағанда үлкен рөл ойнайды.
Амбулаторлы тәуліктік мониторингілеу күндізгі уақытта 15 мин интервалмен және түнгі уақытта 30 мин интервалмен өлшенеді. АҚҚ күндізгі мөлшері 135/85 мм с.б, түнгі уақытта 120/70 мм с.б.

(ЖХС, ХС ТЖЛП, ХС ТТЛП, ТГ)
Креатинин клиренсі (ШФЖ) Белоктың

зәрмен тәуліктік экскрециясы (ҚД кезінде міндетті) Микроальбуминурия (МАУ)
Қан сарысуындағы кальций, СРБ, зәр қышқылы Қан сарысуындағы гликозилирленген гемоглобин, ТТГ, T3, T4, альдостерон, кортикостероид глюкозаға толеранттылыө тесті
Брахиоцефальды және бүйрек артериясының УДЗ
Құрсақтық аортография;
БҮБ мен бас миының КТ және МРТ мәліметтері

ЭКГ
ЭхоКГ
Бүйрек УДЗ
Көз түбін тексеру

Негізгі зерттеу әдістері

әкетулерінде R тісшесі амплитудасының жоғарылауы(V5, V6) және оң әкетуде S

тісшенің (V1, V2)
Электрлік ось солға ығысқан
V5, V6, I, aVL әкетулерінде R–ST сегментінің изоэлектрлік сызықтан төмен ығысуы және екі фазалы Т тісше қалыптасуы.
Сол жақ кеуде әкетулерінде QRSкомплексінің ішкі ауытқуының ұзаруы 0,05 с көп.
Соколова–Лайона индексі : RV5, 6 + SV1,2 ≥35 мм (40жастан жоғары) және ≥45 мм (40жастан кіші). Соколова–Лайона индексінің спецификалық қабілеті 100%ға жетеді.

Бұл әдіс сол жақ қарыншаның гипертрофиясын анықтауда сезімтал болып келеді және жүрек қабырғасының қалыңдығы мен жүрек қуысының өлшемдерін анықтап қай қауіп тобына жататынын және қандай ем қолдану қажеттегін көрсете алады.
Сол жақ қарынша миокардының масса индексі 125 г/м² ер адамдар үшін және 110 г/м² әйел кісілер үшін.

көздің торлы қабығында келесі патологиялық өзгерістерді анықтауға болады: артериола тарылуы,венаның

кеңеюі, венозды тоқырау. Кеш сатысында торлы қабық мөлдірлігін жоғалтады, ісінеді, ақ сары дақ пайда болады, торлы қабыққа қан құйылу байқалады. Кей жағдайларда торлы қабықтың сылынып кетуі, көз нервінің дискі ісінуі туу мүмкін.
Торлы қабықтың зақымдалуының төрт дәрежесі бар:
I дәреже— артериоланың минимальды тарылуы және оның қуысынң біркелкі болмауы.
II дәреже— артериоланың айқын тарылуы, венуланың кеңеюі.
III дәреже— артериоланың айқын тарылуы, венуланың кеңеюімен бірге торлы қабықтың ісінуі мен бұлыңғырлануы мен қан құйылу байқалады.
IV дәреже — көз нервінің дискі ісінуі .

,түскі демалыс, таза ауа, таңертеңгі гимнастика, тағамды тәртіпке келтіру, семіздік

пен артық салмақты азайту, өсімдік майларын қолдану

медикаментті ем мақсаты

1. АҚҚ мақсатты дкңгейге төмендету
2. Органопротекция
3. Ассоцирленген ауруларын емдеу

Бета-блокаторлар
ААФ ингибиторлары
Кальций антагонистері
Альфа-адреноблокаторлар
Ангиотензин рецепторларының антагонистері
Диуретиктер
Имидазол рецепторларының антагонистері

емді монотерапиядан бастайды;
Тиімділігі әлсіз болса дозаны жоғарылату немесе екінші препаратты

қосу ұсынылады;
Мүмкіндігінше 24 сағаттық эффект көрсететін ұзақ әсерлі препараттарды қолдану.
Антигеипертензивті препараттардың тиімділігі АҚҚ төмендеуімен бағаланады.

жағдайда;
Жиі гипертензивті криз байқалатын науқастарда медикаментті емді таңдау қиын болғанда;
Рефрактерлі

АГ.
Жедел госпитализацияға көрстекіш:
Госпитальға дейінгі этапта емге көнбейтін ГК;
Интенсивті терапияны және тұрақты дәрігер қарауын қажет ететін АГ асқынуы( инсульт, субарахноидальды қан құйылу, жедел көз көруінің нашарлауы, өкпе ісінуі).

ғана керекті деңгейге жетуге болады. АҚҚ-ның мақсатты дозасын қамтамасыз ету

үшін бірнеше антигипертензивті препарттарды қолданған жөн. Бастапқы терапия монотерапия түрінде немесе аз дозалы екі препарат арқылы жүргізілуі мүмкін, керек болған жағдайда препарат дозасын арттырады. Монотерапияны АҚҚ-ның әлсіз көтерілуі мен асқынулары аз болған жағдайда қолдану ұсынылады. Төмен дозалы комбинирленген препараттарды АГ-ның 2және 3 дәрежесінде және асқыну қаупі жоғары болған жағдайда тағайындау керек.

+ ААФ ингибиторы немесе ангиотензин 2 рецепторының антагонисті немесе ААФ

ингибиторы + кальций антагонисті немесе ангиотензин 2 рецепторының антагонисті + кальций антагонисті.

болғанда медикаментозды емес емді интенсивті қолдану қажет(салмақты төмендету мен ас

тұзын қолдануды шектеу).
АҚҚ-ның мақсатты деңгейі – 130/80 мм с.б. Антигипертензивті терапия АГ-ның 1дәрежесінен бастап тағайындалады.
Диуретиктер мен бета-блокаторды емдеудің бірінші этабында қолданбау керек, себебі олар инсулинорезистенттілікті тереңдетеді және қантты төмендететін дәрілік заттардың дозасын арттыруды қажет етеді.
Бұл жағдайда бірінші қатардағы препарат ААФингибиторы немесе ангиотензин 2рецепторының блокаторы болып табылады және олар комбинирленген болуы қажет(имидозол рецепторының антагонисті,тиазидті диуретиктер, бета-блокаторлар).
Емдеу тактикасын таңдаған кезде қауіп факторларының жойылуын қамтамасыз ету мақсатында статиндерді тағайындау керек.

қан тамыр жүйесі асқынуларымен қабаттасады.
АҚҚ мақсатты деңгей 130/80 мм

с.б-нан төмен.
АҚҚ-ның мақсатты деңгейіне жету үшін жиі комбинирленген терапия қолданылады.
Айқын протеинурия кезінде ангиотензин 2рецепторының блокаторы, ААФ ингибиторларын қолдану қажет.
Антигипертензивті терапиямен қоса статиндер мен антиагрегантты дәрілік заттарды қолдану қажет.

деңгейі – 140/90 мм с.б.
Бұл науқастарда антигипертензивті препараттардың барлық тобын

қолдануға болады. Ең тиімділері ААФ ингибиторы мен ангиотензин 2рецепторының блокаторлары.

ангиотензин 2рецепторының блокаторы, ААФ ингибиторларын қолдану МИ қайталануының алдын алады.

Анамнезінде СЖЖ бар науқастарға АГ –ны емдеуде тиазидті диуретиктер, ангиотензин 2рецепторының блокаторы, ААФ ингибиторларын қосу қажет. Са-каналының блокаторларын қолданбау керек.
Жүрекше фибрилляциясы бар науқастарды антикоагулянттармен емдеген уақытта қатаң бақылау жүргізу керек.
Ангиотензин 2рецепторының блокаторларын пароксизмальды фибрилляция кезінде тағайындаған ұтымды.
Тұрақты жүрекшелік фибрилляция кезінде қарыншалық ритм жиілігін азайтатын бета-блокаторлар мен кальций каналының блокаторлары қолданылады.

криз;   • АҚҚ көтерілуімен байланысты созылмалы коронарлы, церебральді және жүрек жеткіліксіздігінің

тереңдеуі;   • гипотензивті емге көнбейтін АҚҚ тұрақты көтерілуі
Уақытша еңбекке жарамсыздық ұзақтығы криздің ауырлығына және аурудың сатысына байланысты болады: 3–5 күн (АГ I дәрежесі, I типті криз ) , 20–30 күн (АГ II дәрежесі, II типті криз). АГ III дәрежесі кризбен асқынған және АГ II–III дәрежесі асқынған уақытта уақытша еңбекке жарамсыздық екі айға дейін ұзартылып, МӘСК ге жолдануы керек.

МӘСКға жолдауға көрсеткіштер:   • клиникалық және еңбек жағдайының қауіпті факторлары :   – гипертониялық аурудың тез өршуі,   – жедел асқынуларының дамуы (инсульт),   • клиникалық және еңбек жағдайының сомнительный клинический и трудовой прогноз:   – тұрақты немес ауыр емге резистентті АГ,   – жедел асқынулардың қауіпті ағымы;   • рационалды еңбек қызметін ұйымдастырумен байланысты науқасты төмен квалификациялы жұмысқа ауыстыру сұрақтары туған жағдайда;   •мүгедектікті қайта қарау мәселелері.

жұмыс өндірістік шулар, вибрация, жылу сәулесі, жоғары температура, түнгі ауысыммен

жұмыс, токсикалық заттармен байланысты және экстремальды жағдайдағы жұмыстар абсолютті қарсы көрсеткіш болып табылады. Cонымен қатар науқастарға жүргізуші және диспетчерлік мамандықтары да қарсы көрсеткіш болып табылады. АГ II дәрежесінде: жүрек қан тамырлары зақымдалғанда – орташа физикалық жүктемемен жұмыс, ми қан тамырлары зақымдалғанда – нервті психикалық жүктемемен жұмыс, бүйрек қан тамырлары зақымдалғанда суықтаумен байланысты жұмыстар қарсы көрсетілген.

риска, проводится всем пациентам из группы риска.
Жүрек қан тамыр жүйесі

аурулары, гиперлипидемия, ҚД ның эффективті емі.
Зиянды әдеттерден арылу.
Май шектелген, жеміс жидекті диета
Тұз қолдануды шектеу 100 мэкв/л ға дейін(2,4 г натрий немесе 6 г натрий хлориді).
Артық салмақты төмендету ДСИ 18,5-24,9 кг/м2
Аэробты жүктеме – күніне 30 мин.
Психологиялық күйзелісті болдырмау.
АГны динамикалық бақылау (2-3айда бір рет).
Науқасты АҚҚ өлшеуге үйрету.

Қанайналым жүйесі ауруларының (артериялық гипертония, жүректің ишемиялық ауруы) және қант

диабетінің скринингтік тексерулер жүргізу кезеңділігінің алгоритмі:       1) 18, 25, 30, 35, 40, 42, 44, 46, 48, 50, 52, 54, 56, 58, 60, 62, 64 жастағы ерлер мен әйелдер нысаналы топ болып табылады, 40-тан 64 жасқа дейінгілер – артериялық гипертония, жүректің ишемиялық ауруы және қант диабеті бойынша диспансерлік есепте тұрмайтындар – 2 жылда 1 рет;       2) скринингтік тексерулерді жүргізу сатысы екі кезеңнен тұрады:       бірінші кезеңді БМСК ұйымдарының/ БМСК ұйымдарының профилактик және әлеуметтік-психологиялық көмек бөлімшесінің (кабинетінің) орта медицина қызметкері жүргізеді, барлық нысаналы топтар үшін міндетті болып табылады және мыналарды қамтиды:       025-08/е нысанын толтыру;       антропометриялық өлшеулер жүргізу (салмағы, бойы, белдің көлемі), Кетле индексін есептеу;       скрининг-тест бойынша сұрату жүргізу;       АҚ еселік өлшеу, бұл ретте пациентке АҚ өлшерден бұрын 1 сағат бойы зерттер алдында кофе және қызыл шай ішуге болмайтындығы, 30 минут темекі шекпеуі керектігі, симпатомиметиктер, оның ішінде мұрынға және көзге тамызатын тамшыларды қабылдамау керектігі хабарланады;       жалпы холестерин мен қан глюкозасының экспресс-диагностикасын (мұндай жабдықтар болмаған жағдайда пациенттің биоматериалы (қан) БМСК осы ұйымының зертханасына жіберіледі);       екінші кезең айғақтары болған жағдайда таңдалып жүргізіледі (электрокардиографиялық зерттеулер жүргізу (бұдан әрі – ЭКГ), бейінді маманның тексеруі);       3) БМСК/БМСК ұйымдарының профилактика және әлеуметтік-психологиялық көмек бөлімшесінің (кабинетінің) дәрігері:       аурулардың қауіп факторы болмаған жағдайда осы Ережеге қосымшаға сәйкес кейіннен скринингтік тексеру жүргізуді ұсынады;       екі және одан да көп қауіп факторы анықталған жағдайда (темекі шегу, алкогольді шектен тыс тұтыну, индекс Кетле индексі 25-тен жоғары болғанда, ерлер белінің көлемі 94 см астам, әйелдердікі – 80 астам см), систологиялық деңгейде АҚ 140 мм с.б. немесе диастолиялық АҚ 90 мм с.б. деңгейінде және одан артық болғанда, скрининг-тестке (025-08/е нысанның 17-20-тармақтары) оң жауаптар болған жағдайда пациентті ЭКГ және қажет болған жағдайда бейінді мамандардың (кардиолог, эндокринолог) консультацияларына жібереді;       4) ауылдық, аудандық, қалалық емханалардың немесе консультациялық-диагностикалық орталықтың/емхананың консультациялық-диагностикалық көмек бөлімшесінің кардиологы, эндокринологы:       толық тексеру жүргізеді, қажет болған жағдайда мамандандырылған (кардиологиялық, эндокринологиялық) орталыққа/диспансерге жібереді;       тексеру нәтижелерін және пациентті одан әрі бақылау жөніндегі ұсынымды профилактика және әлеуметтік-психологиялық көмек бөлімшесінің (кабинетінің) дәрігеріне, ол болмаған жағдайда, қызмет көрсететін пациентті учаскелік дәрігерге/жалпы практика дәрігеріне жібереді.

Е.Г. Некоронарогенные болезни серца. Практическое руководство. Киев, Морион, 2001.
Коваленко В.Н.,

Рябенко Д.В. Современные представления о миокардите // Мистецтво лікування. – 2005. – № 9. 
Кривопустов С.П. Серцева недостатність у новонароджених дітей (лекція) // Педіатрія, акушерство та гінекологія, 1996, № 2.