Өт қабының қалыпты сәулелік анатомиясы

Өт қабының түбі 12 жасқа дейінгі балаларда қабырға деңгейінде орналасқан.

Жас ұлғая өлшемдері жаңа туылған балаларда 34 мм ге дейін, жастағы балаларда 77 мм ге дейін ұлғаяды. Соған қарай ені де 11 мм ден 37 мм ге дейін ұлғаяды.

ғана интраперитонеальды қапталған. Өт қабының бұлшықетті қабаты ішастардан жұқа фасциямен

және борпылдақ талшықты тінмен бөлінген.

Өт қабы вертикальды жағдайда оң жақ қабырға деңгейінде, түбі дене

бітіміне қарай гиперстениктерде он екінші қабырғаралықтан L1V ке дейін (астениктерде) орналасқан. Горизонтальды жағдайда ThXII денгейінде орналасқан. Ұзындығы 50 ден 150 мм ге дейін, ені — 30 дан 50 мм ге дейін. Көлемі 30—70 см3. Өт қабының төрт бөлігін ажыратады: түбі, денесі,мойны және өт түтікшесі.

ішекпен, асқазанның пилорикалық бөлігімен және он екі елі ішекпен қиылысады.

Өт қабының жиырылғыштық функциясы екі түйір жұмыртқа сарысын немесе 20 г өсімдік майын,20 г сорбитты қолданғаннан кейін анықталады.

бейнесін алуға болады. Алынған қорытынды өт қабының анатомиялық құрылысын көрсетеді.

түбі дөңгелек формада, төменге және алға қарай орналасқан, бауырдың алдыңғы

қабырғасынан шығып орналасқан.

3 —өт қабының мойны;
4 — бауыр.

края прямой мышцы живота и пере днего (хрящевого) отдела XI

ребра. Задняя поверхность ЖП прилежит к передней стен­ке двенадцатиперстной кишки, справа к нему примыкает изгиб ободочной кишки. У новорожденных ЖП располагается глубо­ко is паренхиме печени. ЖП при поперечном сканировании представляет собой округлое образование, при косом — имеет овальную форму, а при продольном сканировании — грушевидную. В норме он абсолютно свободен от эхосигналов (анэхогенный).

ортаңғы сызығы мен қабырға доғасының қиылысқан нүктесінде анықталады. Қиғаш бағыттағы

сканирлеу кезінде бауырдың жоғарғы бөлігінде, капсула астында анықталады. Тік бағыттағы сканирлеу кезінде өт қабы бұғана ортаңғы сызығы бойымен бауырдың төменгі шетінде орналақан.

2 — брюшной отдел аор­ты;
3 — селезеночная вена;
4

— селезенка;
5 — поч­ки;
6 — желчный пузырь.

желчи. Перед исследованием пациенту желательно дать выпить контрастирующий препарат для

контрастирования двенадцатиперстной кишки.
ЖП определяется в виде овального образования плотностью 4—22 HU на висцеральной поверхности печени, в ямке между правой (V сегмент) и квадратной (IV сегмент) долями и ча­сто бывает окружен, в большей или меньшей степени, паренхимой печени
Стенки ЖП тонкие, они почти не видны и не превышают 1 мм. Размеры ЖП крайне вари­абельны, длина его определяется по количеству срезов, ширина или поперечное сечение со­ставляет 30+8 мм.

желчи, содержащейся вЖП. Неизмененный ЖП натощак содержит концен­трированную желчь, которая

характеризуется коротким временем релаксации на Т1-ВИ и продолжительным на Т2-ВИ. Вследствие этого ЖП виден как структура высокой интенсивно­сти на Т1- иТ2-ВИ. При стиму­ляции ЖП желчегонным завтраком происходит его опорожнение и желчь, имеющая высокую интенсивность сигнала, поступает в тонкую кишку, что позволяет печеночной желчи поступать в ЖП. Желчь низкой плотности располагается над остаточной желчью с высокой плотностью. Эта слоистость видна на МРТ-изображениях. Желчь с низкой интенсивностью сигнала обра­зует уровень над остаточной концентрированной желчью, которая характеризуются высокой интенсивностью сигнала. Высокая интенсивность сигнала концентрированной желчи связа­на с высоким содержанием в ней желчных кислот, фосфолипидов и холестерина.
При различных заболеваниях способность ЖП концентрировать желчь нарушается. Некон­центрированная желчь имеет продолжительное время релаксации наТ1- и Т2-ВИ, вследствие чего ЖП виден как структура с низкой интенсивностью сигнала на Т1-ВИ.