WYKŁADOWCA DOSKONAŁY

innych pracowników
naukowo-dydaktycznych
Otwartość
na nowe doświadczenia
Różnorodność
zadań zlecanych
w środowisku
uczelnianym
+
+
+
+
TOŻSAMOŚĆ

DYDAKTYCZNA

Główne czynniki procesu formowania tożsamości dydaktycznych

roli wykładowcy.
1) Faza adaptacji.
2) Faza innowacji.

Twórcze przekraczanie roli wykładowcy.

1) Faza twórczej adaptacji.
2) Faza samorealizacji.

jednostkę sposób odbierania jej przez innych ludzi, na podstawie którego

wnioskuje ono o tym, kim jest.

2. Porównanie siebie z innymi

Pozwala na poznanie siebie poprzez skonfrontowanie własnych zachowań i cech z zachowaniami i cechami innych ludzi należących do tej samej grupy, zwanej grupą odniesienia.

3. Autoprezentacja

Obserwowanie własnego zachowania i towarzyszących mu reakcji emocjonalnych, na podstawie których jednostka wnioskuje o tym, kim jest.

kompetentni.
Są atrakcyjne fizycznie.

(z przeszłości bądź teraźniejszości) mógłby być dla ciebie wzorem cnót

dydaktycznych. Może we wczesnych fazach twojej drogi edukacyjnej był ktoś taki?
Jakie cechy ma ta osoba? Jak się zwraca do swoich uczniów/studentów? Co jest charakterystyczne dla tej osoby w aspekcie komunikacji werbalnej i niewerbalnej?
Zastanów się, które z tych cech posiadasz, a które mógłbyś pozyskać na drodze samodoskonalenia.
Przeanalizuj indywidualny styl prowadzenia zajęć wykładowcy, którego uważasz za autorytet w dydaktyce. Co tak naprawdę cię urzekło: konstrukcja zajęć, forma zwracania się do uczniów/studentów, a może elokwencja lub reakcja na trudne sytuacje? Które z tych elementów mógłbyś włączyć do własnego stylu prowadzenia zajęć?
Na koniec zastanów się, jak wybrana przez ciebie osoba poradziłaby sobie w sytuacjach, które były dla ciebie trudne w dotychczasowej pracy na uczelni.

wykładowcy było:
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………....
Proponuję, by wykładowca poprawił jeszcze/w zajęciach brakowało mi:
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Uwagi dodatkowe:
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ocena
przez studentów
Obserwacja stylu
innych wykładowców
Wprowadzanie zmian
Szkolenia

werbalny,
niewerbalny)
Informacja
zwrotna
Szumy informacyjne
Szumy informacyjne

skomplikowany język,

brak spójności między mową niewerbalną a komunikatami werbalnymi, powodujący,

że odbiorca traci zaufanie, nabiera dystansu (np. wykładowca prowadzący zajęcia z etykiety biznesu mówi, trzymając rękę w kieszeni, a jego strój daleko odbiega od ideału, który opisuje na zajęciach),

niedostosowanie tempa wypowiedzi do zdolności poznawczych odbiorcy i jego wiedzy z zakresu omawianego tematu (szczególnie widoczne na wykładach, gdyż relacja ma tam charakter jednokierunkowy i student nie zawsze może zapytać o kwestie, co do których ma wątpliwości lub których nie zrozumiał)

Bariery wewnętrzne

poczucie znużenia, a nawet irytację,

kłopoty z emisją głosu, które mogą

spowodować utrudnienie kontaktu ze studentami,

chęć dominacji w relacji, ubezwłasnowolnienie w myśleniu, lekceważenie autonomicznej opinii odbiorcy czy też ośmieszanie go,

koncentracja uwagi podczas zajęć na sobie i na tym, jak się wypadnie przed słuchaczami (szczególnie jest to widoczne u młodych, niedoświadczonych jeszcze wykładowców) - utrudnia to przyjęcie punktu widzenia słuchacza,

problemy osobowościowe będące powodem trudności w nawiązywaniu kontaktów oraz utrzymywaniu relacji (neurotyczna lub introwertyczna oso­bowość utrudniająca szczerą i jasną relację).

Bariery wewnętrzne

w kontaktach,

zbyt mała liczba godzin, uniemożliwiająca wzajemne poznanie wykładowcy i

studenta,

zbyt późne godziny zajęć, powodujące spadek aktywności poznawczej zarówno u wykładowcy, jak i studentów (ta sytuacja może być przyczyną pretensji do wykładowcy, że nie tłumaczy materiału wystarczająco jasno, a w wypadku studentów, że nie wykazują odpowiedniej aktywności i chęci uczestniczenia w zajęciach),

niesprzyjające warunki, w jakich przebiegają zajęcia, utrudniające kontakt studentów z wykładowcą (wielkość sali niedostosowana do liczby studentów, tłok, zaduch, niewygodne miejsca lub brak miejsc siedzących).

przykład poprzez:
niski poziom motywacji wewnętrznej do aktywnego uczestniczenia w zajęciach,

wiek

studentów, a także specyfikę pokolenia (np. dla współczesnego studenta podstawą są prace projektowe, zespołowe, a najlepszą formą przekazu - prezentacje multimedialne).

studenta,
umiejętność słuchania i empatii,
pozytywne nastawienie i akceptacja,
kultura posługiwania się słowem,
poczucie

humoru.

komunikacyjny
Postawa
agresywna
odbiorcy

podstawy zbieżne

ponieważ
kiedy TY
Wyrażenie

swoich uczuć,
emocji, myśli

Krótki opis
zachowania
drugiej osoby

Opis wpływu
tego zachowania
na mnie

Określenie
swoich potrzeb

Model wyrażania uczuć

proponuje i definiuje reguły gry, a także ustanawia normy
Prowadzący wyraża

własne uczucia, nastawienie i poglądy, a następnie konfrontuje z nimi uczestników w zajęć

prowadzący wyjaśnia uczestnikom koncepcje i zależności, aby mogli lepiej zrozumieć właśnie postępowanie i procesy grupowe

Prowadzący uzewnętrznia przyjazne uczucia, takie jak sympatia, wsparcie, dodawanie otuchy, szczere zainteresowanie uczniami