Wynalazki Leonardo da Vinci

albumu 50456)

zmarł 2 maja 1519 roku. Mieszkał we francjii w Paryżu.

Słynny włoski malarz. Jego najsławniejsze dzieło to Mona Lisa.
Uważany jest z jednych największych geniuszy cywilizacji. Łączył w sposób harmonijny indywidualność wielkiego artysty z wielką wiedzą uczonego.

powszechnym użyciu były wówczas tzw. zamki lontowe. Strzał następował, gdy

tlący się lont został po naciśnięciu dźwigni opuszczony na panewkę, gdzie podpalał nasypany uprzednio proch. Było to szalenie niewygodne, zawodne i sprawiało, że aby utrzymać gotowość broni do strzału, trzeba było mieć przymocowany do niej cały czas tlący się lont.
Projekt Leonarda nie miał tych wad. Opracowany przez niego zamek kołowy pod względem zasady działania był zbliżony do współczesnych zapalniczek. Naciśnięcie spustu powodowało krzesanie wewnątrz zamka iskier odpalających ładunek prochu.
Dzięki temu broń z zamkiem kołowym była ciągle gotowa do użytku, mniej wrażliwa na warunki pogodowe, a przy tym możliwa do obsługi jedną ręką, co umożliwiło stosowanie jej przez jeźdźców. Z pistoletów z zamkami kołowymi korzystała m.in. husaria.

epokę. Nie chodzi tu o sam lot, ale o ideę.

Choć Leonardo nie był pierwszym, który marzył o lataniu, to jeden z jego projektów wyraźnie się wyróżnia: nie usiłuje naśladować natury i budowy ptaka, ale przedstawia odpowiednik współczesnego śmigłowca.

szczególną uwagę, ponieważ Leonardo zastosował w nim kilka bardzo ciekawych

rozwiązań. Napędprzypominał mechanizm stosowany w zegarach – koła były napędzane przez dwie naciągane przed jazdą sprężyny.
Co istotne, machina została zaprojektowana tak, by niezależnie od siły naciągu sprężyn poruszać się ze stałą prędkością. Pojazd został również wyposażony w mechanizm pozwalający zaplanować pokonywaną automatycznie trasę. Można było zaprogramować go tak, by po przejechaniu określonego dystansu skręcał o zadany kąt

księcia Mediolanu. Zgodnie z zamysłem twórcy miał siać popłoch w

szeregach wroga, który wobec takiej machiny miał być całkowicie bezsilny.
Uzbrojeniem miały być umieszczone na jego obwodzie działa, a napęd zapewniany był siłą ludzkich mięśni. Każde z kół napędzane było niezależnieprzed dwóch członków załogi.

przecenić jego znaczenie. Przez wieki różni konstruktorzy starali się zmniejszyć

opory, stosując prymitywne łożyska ślizgowe i wymyślając różnego rodzaju smary. Leonardo rozwiązał ten problem w inny sposób, projektując łożysko kulkowe.

Ludwika Sforzy. Robot składał się z rycerskiej zbroi oraz umieszczonego

wewnątrz niej mechanizmu sterowanego za pomocą linek.
Nie wiadomo, czy Leonardo podjął próbę skonstruowania maszyny według swojego projektu, jednak współczesne rekonstrukcje udowadniają, że robot był w stanie siadać, poruszać szyją i wykonywać niezależne ruchy ramionami. Być może – choć są to tylko spekulacje – był planowany jako rodzaj maszyny zdolnej do walki.

powielanym m.in. przez niektóre gry wideo – służyły przede wszystkim

jako ruchome platformy strzeleckie dla łuczników.
Niekiedy próbowano zwiększać wartość bojową rydwanów, montując na ich osiach obrotowe ostrza, co bywało skuteczne podczas walki z rozproszonym przeciwnikiem. Do tego właśnie pomysłu powrócił Leonardo da Vinci, który opracował projekt pojazdu z kilkoma obracającymi się ostrzami.

nich była wizja idealnego miasta, które stałoby się wzorem architektury,

jak również tarczą, chroniącą przed zarazami, mnożącymi się na potęgę w tamtych czasach. Miasto miało być przestronne, o geometrycznych i futurystycznych kształtach. Dominować miały w nim szerokie ulice, liczne place, tunele i kanały – wszystko po to, by stworzyć harmonię pomiędzy wymaganiami praktycznymi i estetycznymi. Niestety, pomysł został jedynie na papierze, podobnie jak w przypadku projektu jego życia (poświęcił na niego aż 40 lat), a mianowicie uratowaniu Toskanii przed katastrofalnymi powodziami. Co najgorsze te rejony walczą z tym problemem do dziś.

bohaterowie: Dedal i Ikar. Jego celem było spełnić ludzkie marzenia

o lataniu, dlatego stworzył projekty, które miały przyczynić się do wiekopomnego sukcesu. Jednym z nich był słynny spadochron w kształcie piramidy. Co ciekawe, projekt doczekał się realizacji dopiero 26 czerwca 2000 roku, kiedy to brytyjski skoczek spadochronowy Adriana Nicholasa, zgodnie ze wskazówkami wynalazcy przypiął 187-funtowy spadochron wykonany z sosnowego drewna oraz lnianego płótna i wykonał skok z pokładu balonu z wysokości ok. 10 000 stóp. Próba zakończyła się sukcesem.

W tym celu stworzył specjalną maszynę latającą. Niestety, nie wiadomo

czy sam wynalazca testował swoje urządzenie, czy robił to jeden z jego uczniów. Legenda głosi, że lot próbny został wykonany w pobliżu Florencji (Monte Ceceri) i… zakończył się śmiercią jednego z młodzieńców.

głębiny morskie, dlatego zaprojektował aparat do nurkowania. Co ciekawe, fakty

historyczne dowodzą, że urządzenie miało posłużyć również celom wojskowym. Nie ma jednak dowodów na to, że projekt ten został kiedykolwiek zrealizowany przez Leonarda. Natomiast, same rysunki posłużyły inżynierom do stworzenia działającego urządzenia. Oczywiście, nie było zbyt funkcjonalne, ze względu na skórzane i drewniane elementy oraz dwie rurki, które musiały wystawać ponad powierzchnię.

dlatego zaprojektował aparat do nurkowania. Co ciekawe, fakty historyczne dowodzą,

że urządzenie miało posłużyć również celom wojskowym. Nie ma jednak dowodów na to, że projekt ten został kiedykolwiek zrealizowany przez Leonarda. Natomiast, same rysunki posłużyły inżynierom do stworzenia działającego urządzenia. Oczywiście, nie było zbyt funkcjonalne, ze względu na skórzane i drewniane elementy oraz dwie rurki, które musiały wystawać ponad powierzchnię.