Ауызша сөйлеу мен жазбаша сөйлеу ерекшеліктерін салыстырмалы талдау

болса да, сөйлеу формалары арқылы жүзеге асып отырады.

Сөйлеу  — адамның тілдік амалдар арқылы пікір, ой білдіру әрекеті. Сөйлеу анатомиялық мүшелердің қатысуымен іске асқанымен, негізінен, адамның психикалық қабілетіне, қоғамдағы пікір алмасу тәжірибесіне сүйенеді.

қалған түрлері де соның төңірегіне қүрылады. Мәселен, жазу сөзіндегі әріптер

ауызша сөздің түрлі дыбыстарын белгілейді.

сөйлеу. Диалогтық сөйлеу дегеніміз екі немесе бірнеше адамның тілдесуі.
Диалогтық сөйлеу

Мұнда бір адам оны тыңдап отырған екінші адамға немесе көп

адамдарға қарап сөйлейді: бұл мұғалімнің әңгімесі, оқушының жауабы,баяндама және т.с.с. монологтық сөйлеудің үлкен композициялық күрделілігі бар, ойдың аяқталуын, грамматикалық ережелерді қатаң сақтауды, монолог айтушының айтқысы келгендерінің қатаң логика мен жүйелілік пен баяндалуын талап етеді. Монолог сөзге тән кейбір психологиялық ерекшеліктері төмендегідей:
1) Монолог сөз үнемі белгілі жоспарға сәйкес қүрылады, бүл алдын ала даярлықты тілейді;
2) Монолог сөздерге логикалық жағынан қатаң талаптар қойылады (мәселен, баяндамашы мен лектор сөзінің магыналылығы мен түсініктілігіне ерекше көңіл бөледі);
3) Монолог сөз мәнерлі,  өсер ететін моменттерді (созді сазына келтіріп айту) кобірек қажет етеді.

Монологтық сөйлеу

Пассив сөздер
күнбе-күнгі жиі қолданылатын сөздер
тілімізде сирек пайдаланатын, мағынасына түсінгенмен

күн сайын айтылмайтын создер. Мүндай создерге кобінесе ғылыми-техникалық атаулар және ескірген сөздер жатады.

Сөйлеудің ерекше бір түрі — жазбаша сөйлеу. Жазбаша сөйлеу арнаулы

әдістер арқылы меңгерілетін сөйлеудің түрі. Жазбаша сөйлеу адам баласы хат танырлықтай дәрежеге жеткенде, ауызша сөйлеудің біршама дамыған кезінде  пайда бола бастайды. Жазбаша сөйлеудің түрлері мен стильдері әр алуан. Олардың бастылары ғылыми, публицистика, көркем әдебиет, іс-қағаздық т. б.

сөйлеу деп тілдік материалдар негізінде дауыстамай-ақ сөйлей алушылықты айтады. Әр

ұлттың өкілі қандай бір нәрсе туралы ойласа да, алдымен өз тілінде ойлайды. Осындай кезде адам ішкі сөйлеуді пайдаланады. Ішкі сөйлеу адамдармен тікелей қарым-қатынас жасауға арналмаған. Оны адам озінің ойлау әрекетінің ішкі мақсаты үшін пайдаланады. Ішкі сөйлеуді сөйлеу аппаратының жасырын жүмысы деуге болады. Өйткені мұнда оның жүмысы жөнді еленбейді. Тек тиісті аспаптармен зерттегенде  сөйлеудің осы түрінің де кинестезиялық тітіркендіргіштерге орай туып отыратындығы анықталған.

Ішкі сөйлеу

Сеченов былай дейді: "Бес жастағы баланың ойы созбен немесе сыбырлап

сойлеумен немесе тіпті тілдің қозғалуы, еріннің жыбырлауымен айтылады. Мүның озі ересек адамдарда да (тек түрлі дәрежеде болуы мүмкін) жиі кездеседі. Мен тіпті озімнен де білемін: ойымның ауыздың жабық, қозгалмайтын күйінде тілсіз сөйлеумен, яғни ауыз қуысында тілдің бүлшық еттерінің қозғалуымен, қоса қабаттасуы оте жиі болады. Барлық жағдайда да басқалардың алдында бір ойға баса назар аударғым келсе, оны алдымен дереу сыбырлап айтып аламын" .

И. М. Сеченов