Дәрілердің метаболизмінің II фазасының клиникалық тұрғыдан айрықша маңызды

ферменттерінің фенотилі және клиникалық маңызы
Оңтүстік Қазақстан медицина академиясы
Фармакология,фармакотерапия және клиникалық

фармакология кафедрасы

Орындаған:Құлжабек Қ.
Тобы:504 ФК Б
Қабылдаған:Нематуллаев Б.

әдебиеттер

мен дәрілердің өз ара қатынастарының әсерін талқылайды. Фармакологияның жалпы әсерлері

дәрілердің денеге енгізу жолдарынан бастап, ақырғы тиісті ықпалына дейінгі бірнеше кезеңдерден тұрады:
1. Фармкокинетикалық
2. Фармакодинамикалық
3. Фармакодинамикалық және фармакокинетикалық қарым-қатынастары
4. Дәрі-дәрмектердің жанамалық, қатерлі және т.б. әсерлерін анықтайды.
5. Фармацевтикалық

ағзасына түсу жолын (енгізу жолы мен сіңірілуін), олардың мүшелер мен

тіндерде таралуын, биотрансформациясы мен шығарылуын зерттейді (Сурет 1.1.). Бұл кезіңнің мақсаты дәрілердің тиімділігін жоғарылату және жанама әсерлерін төмендету болып табылады. Фармакологиялық ықпалды анықтауда негізгі көрсеткіш – бұл дәрілік заттардың рецептор аймағында құнарлығының жоғары болуы.

ферменттердің әсерісіз шұғыл басқа заттарға айналады;
3) немесе ағзадан өзгертілмеген (немесе

экскреттелінеді) күйінде шығарылады.

айналады. Сонымен, тірі ағзада дәрі-дәрмектер белгілі бір өзгерістерге немесе биотрансфомацияғаұшырайды.
Биотрансформация дегеніміз

(басқа затқа айналу немесе метаболизм) дәрі-дәрмектердің анағұрлым қарапайым, иондалған, полярлы және суда еритін құрылымға ауысатын, ағзадан жеңіл шығарылатын физико-химиялық және биохимиялық өзгеріс жиынтығы.

кезегімен берілген) жүреді:
- бауырдың эпителиалды жасушаларында (90%) – микросомалды аппарат
-

бүйректе
- қан сары суында
- асқазан ішек жолдарының тіндерінде (ішек қабырғаларында)
- өкпеде
- теріде ж.т.б.

немесе дәрі-дәрмектердің метаболиттік трансформациясы деп аталатын реакцияны, орналасуына байланысты 2

негізгі биотрансформациялаушы жүйеден тұратын 2 топқа бөледі:
а) негізгі реакция топтары, бұл реакция, гепатоциттердің эндоплазматикалық ретикулум ферменттерімен катализденеді немесе микросомалды реакция;
б) басқа жерде орналасқан ферменттермен катализденетін реакциялар, микросомалды емес.

Гепатоциттерде оңтайлы ферменттер жиынтығы бар, олар науқас ағзасы үшін бөгде

заттарды, сонымен қатар дәрі-дәрмектердің тотығуына қатысады. Оның ішіндегі ең маңыздысы цитохром жүйесі Р450 (мәрелі тотығу жиынтығы) және оксидаз-редуктазды жүйе ферменттері (арадағы тотығу жиынтығы).

ферменттердің белсенділігін төмендететіндер (хлорпромазин, циметидин, амидарон, индометацин, левомицетин, тетрациклин, эритромицин

ж.т.б.).
Метаболизм демегіштері – микросомалды ферменттердің белсенділігін жоғарылатады (үш циклді антидепрессанттар, барбитураттар, нейролептиктер, бутадион, димедрол, дифенин, карбамазепин, кофеин, рифампицин, этанол ж.т.б.).

және глутатиондармен қосылып эфир буларын түзеуі жатады, ол жоғары полярлы,

суда жақсы еритін, майларда нашар еритін, тіндерге нашар сіңетін және көп мөлшерде фармакологиялық белсенді емес қосылыстар түзеуге көмектеседі. Әрине, бұл метаболиттер ағзадан жақсы шығарлады.

ол ацетилирлеу, метилирлеу (азот, күкір бойынша) ж.б. реакцияларының көмегімен жүзеге

асады. Конъюгация заттардың бір ғана айналу жолы болуы мүмкін немесе метаболиттік трансформациядан кейін жүреді.
Жеке жағдайларда ағзада дәрі-дәрмектердің химиялық айналуы, түзілетін қосылыстардың белсенділігінің жоғарылауына алып келуі мүмкін.

тегіс мембранасын жартылай түзеді. Бұл ферменттердің арасында әртүрлі тотығу және

тотықсыздану реакцияларын катализдейтін эстераза, амилаза, глюкуронил трансфераза және басқа да ферменттер бар. Микросомалық ферменттердің жүйесі майлы және сулы ортада бөлінуі жоғары коэффициентті заттарға ғана қолжетімді болады. Бұл ферменттер ДЗ-ың суда ерігіштігін күшейтетін және бүйрек арқылы шығуын тездететін қалыпқа өзгертеді.

- микросомалық ферменттердің белсенділігінің артуы. Микросомалық ферменттердің индукторлары: фенобарбитал, барбитураттар,

гексобарбитал, кофеин, этанол, никотин, бутадион, нейролептиктер, димедрол, хинин, кордиамин, құрамында көптеген хлоры бар пестицидтер және инсектицидтер. Осы заттардың бәрі бауырдағы метоболизм процесін 2-4 есе жылдамдатады. Осыған байланысты, ДЗ-ны жоғарыда айтылған заттармен бірге қолданғанда метаболизмнің жылдамдауына байланысты олардың әсерінің белсенділігі немесе ұзақтылығы кенеттен төмендеуі мүмкін.

ферменттерді тежей отырып, мысалы жергілікті анестетиктер, антиаритмиялық заттар, циметицин, левомицетин,

бутадион, антихолинэстеразалық заттармен бірге енгізген препараттардың әсерін ұзартады. Ол ДЗ зат алмасу процестерінің төмендеуіне әкеледі. Ал ол препараттармен уланудың себебі де болуы мүмкін.

иондалған, полярлы, яғни суда еритін компоненттерге (метаболиттер) ауысуына мүкіндік жасайтын

физика-химиялық және биохимиялық алмасулардың жиынтығы. Енгізген дәрілердің метаболизмі көбінесе бауырда, сонымен қатар аз мөлшерде бүйректе, ішек қабырғаларында, өкпеде, бұлшықеттерде және басқа ағзаларда жүреді. Биотрансформация процесі күрделі және бірнеше кезеңдерден тұрады, әр кезең қанның нақты бір ферментімен байланысты болып келеді.

1980.
Лакин К. M., Крылов Ю. Фармакокинетика. Биотрансформация лекарственных веществ, M., 1981.
Холодов

Л.E., Яковлев В. П., Клиническая фармакокинетика. M., 1985.
https://mbook.kz/media/47/items/4/index.html