КОННОТАТЦИЯЛЫҚ МАҒЫНА

немесе стилистикалық реңі. Мағынада, К. Тіл бірлігінің грамматикалық және заттық-

ұғымдық (денотативті) мағынасын толықтыратын, оған экспрессивті сапа беретін кез келген бөлігі. К. сөйлеушінің эмпирикалық (тәжірибелік) тарихи-мәдени, танымдық біліміне, олардың сөз болып отырған нәрсені ұнатуы не ұнатпауына (бағалауына), стильдік деңгейге, тіл қызметінің саласына, олардың әлеуметтік қатынасына және т.б. байланысты болатын құбылыс. Тар мағынада – тіл бірлігі мағынасының бөлігі, сол мағынаның ассоциативті – образдық ішкі тұлғасын түсінуден туындайтын қосымша мағынасы яғни троп не сөйлеу фигурасы.
К.- ның субъективтілігін бір сөздің қарама- қарсы мағынада қолдануынан байқауға болады. 19-ғасырдың аяғынан бастап “К”. Термині эмоциялық бояуы бар сөздерге байланысты қолданылады (О.Эрдман, Л.Блумфельд ).К. Бүкіл тексте кездесуі мүмкін

семиотикаларға
жатқызылады. Ал коннотативті семиотика өзінің
көрінісі ретінде денотативті семиотиканы иеленеді.
Ельмслев

коннотативті семиотикаларға
"коннотациялық" — connotatori (тондар,
регистрлер, ымдар және т.б.) семиотикаларды да жатқызады, оларды ол кейін көріністің
формасына емес, оның
субстанциясына
қатысты қарастырады.
Ельмслев
коннотативті мета-семиотиканың
бір бөлігі денотативті семиотикалар туралы
ғылым
ретіндегі
семиологияның
талдауына
келмейтін экстралингвистикалық
нақтылықтарды да (әлеуметтік, психологиялық, діни және т.б.) зерттеу қажет деп
есептейді.
Ельмслевтің пікірінше денотативті семиотиканың бір бөлігі болуы тиіс қазіргі
семантикалық зерттеулер психологиялық, әлеуметтік және діни деректер болып
табылатын мағыналық бірліктерді жүйеге біріктіреді.

основным значением в сознании носителей языка.[1] Коннотация предназначена для выражения

эмоциональных или оценочных оттенков высказывания и отображает культурные традиции общества. Коннотации представляют собой разновидность прагматической информации, отражающей не сами предметы и явления, а определённое отношение к ним[2].

(от лат. con - вместе и noto - отмечаю, обозначаю) - англ. signification, connotative; нем. Bedeutung, konnotative. Совокупность атрибутов, характеристик, оценок, чувств, субъективных представлений, связанная с данным словом.

қосылған қосымша мағыналар. Бұларда стильдік бояу, сезімдік бағалау, экспрессивтік мән

бар. Яғни сезімдік (конотаттық) мағына сезім мен бағадан тұрады. Олай болса заттар мен құбылыстар адамға тек бейне, образ ғана емес, сезім де тудырады.

Әлияны байқамай да қалды. Сол бір қаһарлы күндер естен шығар

емес. Қап, сол бір үміті ақталмады! Жер, дүние жап-жасыл-әр түрлі мәнері бар кілем жапқан сықылды. Дер кезінде бар сезімдерін бүгежектеп айта алмады. Сол кездегі зұлымдығы үшін қазір бейшараның күнің кешуде.