Слайд 1Motywowanie pracowników
Motywowanie polega na stosowaniu zbioru oddziaływań mających na celu
skłonienie pracowników do podejmowania i realizacji oczekiwanych celów, funkcji, zadań,
a także przyjmowania preferowanych przez motywującego postaw i zachowań.
Слайд 2Podstawowe teorie motywacji
Teoria potrzeb Maslowa,
Teoria sprawiedliwości,
Teoria oczekiwań,
Teoria wzmocnienia,
Teoria wyznaczania celów.
Слайд 4Teoria sprawiedliwości
Motywacja jest skutkiem odczuwania przez daną osobę zadowolenia z
tego co otrzymuje w zamian za poniesiony wysiłek, proporcjonalnie do
wysiłku.
Ludzie najczęściej oceniają sprawiedliwość nagród, porównując je z nagrodami uzyskiwanymi przez innych.
Reakcja pracownika na niesprawiedliwość zależy od osobistej historii niesprawiedliwości. Istnieje próg, poniżej którego dana osoba nie toleruje dalszych niesprawiedliwości.
Слайд 5Teoria oczekiwań
Ludzie wybierają określone zachowania spośród różnych możliwości na podstawie
oczekiwań,
co mogą uzyskać w wyniku każdego.
Слайд 6Teoria wzmocnienia
Skutki poprzednich zachowań wpływają
na postępowanie w przyszłości.
Człowieka cechuje
motywacja, jeżeli jego reakcje
na bodźce są konsekwentne i zgodne
z dotychczasowymi wzorami zachowań.
Bodziec
Reakcja
Skutki
Reakcja w przyszłości
Слайд 7Teoria wyznaczania celów
Człowiek ma motywację, kiedy postępuje
w sposób prowadzący
go do osiągnięcia wyraźnego celu, który został przez niego zaakceptowany
i uznany za możliwy do osiągnięcia.
Слайд 8Wygaszanie, ignorowanie i karanie
Motywacja nie polega jedynie na pozytywnym wzmacnianiu
ale również na wygaszaniu niepożądanych zachowań. Stosując wygaszanie lub karanie
należy zawsze postępować ostrożnie, zgodnie z poniższymi zasadami:
Dezaprobata powinna być wyrażana w „cztery oczy”. Publiczne zwracanie uwagi jest odbierane jako upokorzenie.
Krytyka lub kara powinna następować możliwie szybko po zaistnieniu faktów, które do tego zmuszają.
Nie wolno karać kilkakrotnie za to samo przewinienie.
Należy przestrzegać zasady współmierności kary do wagi czynów.
Слайд 9Zasady cd…
Przy nakładaniu kary należy uwzględnić zindywidualizowane hierarchie wartości i
sposoby reagowania.
Kara nie powinna być udzielana bez wcześniejszego wysłuchania pracownika
i obiektywnego rozważenia wszystkich faktów i okoliczności.
Dezaprobata powinna odnosić się do działania nie człowieka.
Слайд 10Formy kary:
Zwrócenie uwagi „w cztery oczy”.
Ostrzejsza krytyka działania lub zaniechania
działania „w cztery oczy”.
Publiczne skrytykowanie.
Doraźne potrącenie części wynagrodzenia.
Czasowe wstrzymanie awansu
płacowego lub stanowiskowego.
Pozbawienie awansu.
Degradacja płacowa lub (i) stanowiskowa.
Zwolnienie z pracy bez negatywnej opinii.
Zwolnienie z pracy i wystawienie złej opinii.
Слайд 11Należy jednak pamiętać, że kara jest zubożoną formą motywacyjnego oddziaływania,
gdyż wskazuje danej sobie jedynie to, czego nie powinna robić,
nie mówi natomiast, co czynić należy i dlaczego.
Слайд 12Sposoby motywacyjnego oddziaływania
Materialne
Wynagrodzenie gotówkowe (płaca zasadnicza i relatywne w
stosunku do niej składniki ruchome zależne od treści i efektów
pracy, dodatki, składniki wynikające z przepisów prawa).
Składniki materialne -niegotówkowe
Pozamaterialne
samorealizacja,
prestiż,
pochwały,
poczucie bezpieczeństwa,
poczucie przynależności,
możliwości rozwoju,
awansowanie,
upomnienia i kary.
Слайд 13Najczęściej wybierane świadczenia w Polsce
według przeglądu płacowego Hewitt Associates
Prywatna
opieka medyczna – 75%
Telefon komórkowy – 74%
Pomoc w edukacji –
67%
Ubezpieczenie na życie – 58%
Komputer do użytku w domu – 58%
Samochód służbowy – 58%
Członkostwo w klubie sportowym/fitness – 25%
Bony towarowe – 25%
Pożyczki udzielane przez firmę – 25%
Dodatkowe dni wolne od pracy – 18%
Rabat przy zakupie towarów firmy – 18%
Dopłaty do posiłków/stołówka – 18%
Inne (ubezpieczenia, opcje na akcje) – 18%
Слайд 14Wynagrodzenia stanowią podstawowy czynnik motywowania pracowników.
Слайд 15Funkcje wynagrodzeń
Wynagrodzenie stanowi główne źródło utrzymania pracowników i ich rodzin,
podstawowy środek umożliwiający regenerację sił i zaspokajanie potrzeb.
Funkcja dochodowa (1):
Слайд 16Europejska Karta Społeczna
Pracownicy mają prawo do dochodów, które zapewnią im
i ich rodzinom właściwy poziom życia.
Pracownicy powinni otrzymywać zwiększone stawki
wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.
Prawo mężczyzn i kobiet do równego wynagrodzenia za pracę jednakowej wartości.
Prawo do rozsądnego okresu wypowiedzenia.
Prawo do ochrony wynagrodzeń przed potrąceniami, które powinny wynikać z jasno określonych zasad.
Слайд 17Wysokość i zróżnicowanie wynagrodzeń skłaniają ludzi do podejmowania się pracy
i określonych ról organizacyjnych, do efektywnego działania i podnoszenia kwalifikacji,
a także przyjmowania oczekiwanych przez pracodawcę postaw
i zachowań.
Funkcja motywacyjna (2):
Слайд 18Wynagrodzenia stanowią element kosztu firmy.
Wysokość kosztu płacowego ocenia się
na tle efektów jakie przynosi jego zaangażowanie.
Funkcja kosztowa (3):
Слайд 19Wysokość i zróżnicowanie płac wywierają wpływ na poziom i kierunki
kształcenia, zewnętrzny i wewnętrzny rynek pracy, rangi poszczególnych zawodów, nastroje,
konflikty i strajki.
Z punktu widzenia funkcji społecznej zakładowa polityka płac powinna:
uwzględniać rynkowe tendencje w zakresie wynagrodzeń,
opierać się na partnerskich relacjach pomiędzy Zarządem
i całą kadrą kierowniczą, a związkami zawodowymi.
Funkcja społeczna (4):
Слайд 20Elementy systemu wynagrodzeń w przedsiębiorstwie
Zasady wynagradzania
Instrumenty płacowe
Składniki płac
Слайд 21Zasady skutecznego motywowania pracowników poprzez wynagrodzenia
Zasada: Proporcjonalności wynagrodzenia
Zasada: Różnicowania narzędzi
motywowania
Zasada: Spójności systemu motywacji
Zasada: Przejrzystości systemu motywowania
Zasada: Motywowanie poprzez wynagrodzenia
powinno mieć charakter pozytywny
Zasada: Natychmiastowego wynagradzania
Zasada: Widoczności wpływu pracownika na wynagradzany efekt
Слайд 22Instrumenty płacowe
Formy płac.
Zakładowa metoda wartościowania pracy.
Systemy ocen okresowych powiązane
z wynagrodzeniami.
Taryfikatory kwalifikacyjne - zbiór wymagań kwalifikacyjnych dla stanowisk wraz
z zaszeregowaniem płacowym.
Siatki i tabele płac.
Слайд 23Formy wynagrodzeń
Forma wynagrodzeń to sposób uzależniania wypłaty kwoty i struktury
wynagrodzenia od nakładu
i efektu pracy pracownika.
Podstawowe formy wynagrodzeń: czasowa,
czasowo-premiowa, akordowa, prowizyjna, zadaniowa, system kafeteryjny.
Слайд 24Formy płac - czasowa
Podstawą ustalania poziomu zasadniczej stawki płac jest
czas pracy (godzina, dzień, tydzień, miesiąc).
Wynagrodzenie wypłaca się za czas
przepracowany oraz ten nieprzepracowany, który należy opłacać z mocy prawa.
Uzależniona jest od wykonywania konkretnych zadań ustalonych w umowie o pracę.
Cechy: prostota i zrozumiałość, łatwość i niski koszt administrowania, gwarantują stałość relacji między stanowiskami i wewnętrzną strukturę płac, zapewniają pełną kontrolę kosztów.
Słabość: brak materialnych zachęt do poprawy efektywności pracy (nie określone wymierne efekty pracy).
Dobra forma płacy dla społeczeństw o wysokiej kulturze pracy organizacyjnej, sumienności i odpowiedzialności, dyscyplinie i pracownikach lojalnych w stosunku do zakładu pracy.
Слайд 25Formy płac - czasowo-premiowa
Podstawą wypłaty danej kwoty wynagrodzenia jest uzależnienie
czasu pracy danego pracownika od poziomu wykonania określonej normy, wytworzenia
konkretnych efektów, spełnienia określonych kryteriów zgodnych z zadaniami premiowymi.
Wynagrodzenie składa się z :
części stałej (czasowej) – opłacanie wkładu pracy,
części ruchomej, premiowej – opłacanie efektów i wydajności.
Слайд 26Formy płac - akordowa
Uzależnienie wysokości wypłacanego wynagrodzenia od ilościowo mierzonego
wyniku pracy – płaca za wyniki.
Rodzaje akordów:
prosty – ta sama
stawka za każdą kolejną jednostkę,
progresywny – jedno- lub wielostopniowy – podwyższone stawki za jednostki wykonane powyżej normy lub w pewnych granicach jej przekroczenia,
akord degresywny.
Слайд 27Zalety wady akordu
Zaletą skuteczne motywowanie do maksymalizacji efektów.
Formy akordowe są
zrozumiałe dla pracowników i przyczyniają się do szybkiego osiągnięcia biegłości
w pracy.
Wady z punktu widzenia pracownika:
płace zmienne i niestabilne, obarczone dużym ryzykiem,
praca monotonna i nużąca (z powodu szybkiego tempa
i powtarzalności) – może prowadzić do wypadków przy pracy.
Wady z punktu widzenia pracodawcy:
kosztowne,
powiązane z ilościowymi efektami pracy (często kosztem jakości),
nie sprzyjają współpracy pracowników,
nie gwarantują stabilności relacji płacy,
utrudniają administrowanie płacami.
Слайд 28Formy płac – dniówka zadaniowa
Gwarantuje „premię” stałą za osiągnięcie ustalonej
dziennej normy zadaniowej.
„Premia” nie należy się jeśli dniówka nie została
wykonana z winy pracownika.
Może ustalać się progi premiowe w zależności od stopnia wykonania dziennej normy zadaniowej.
Stosowana głównie w odniesieniu do robotników produkcyjnych.
Zapewnia większą stabilność wynagrodzeń
i relacji (niż akord).
Mniej konfliktogenna.
Lepiej pobudza do polepszania efektów niż forma czasowa.
Слайд 29Formy płac - prowizyjna
Polega na udziale pracownika
w korzyściach jakie
przynosi organizacji jego praca.
Najczęściej występuje w sprzedaży.
Przykładowe wskaźniki: utarg, zakup
tańszych surowców, pozyskanie nowych nabywców, liczba klientów, struktura klientów, zwrot należności w czasie.
Warunki uzyskania prowizji są dokładnie określone i mierzalne.
Слайд 30Formy płac - systemy kafeteryjne
Elastyczna forma wynagradzania pracowników polegająca na
indywidualnym wyborze odpowiednich elementów wynagrodzenia niepieniężnego (lub ekwiwalentów co do
ich wartości) przez samego pracownika.
Efektywność systemu kafeteryjnego wynika z dopasowania do potrzeb pracownika
i przeniesienia odpowiedzialności za dokonany wybór na niego.
Слайд 31Składniki zakładowego systemu wynagrodzeń (najczęściej stosowane)
Wynagrodzenie stałe
płaca zasadnicza,
dodatek za staż
pracy,
dodatek za warunki szkodliwe,
dodatek funkcyjny,
dodatek za stopnie specjalizacji,
dodatki wynikające
z
kodeksu pracy.
Wynagrodzenie zmienne
premie,
nagrody,
świadczenia dodatkowe.
Слайд 32
Wynagrodzenie zmienne powinno stanowić maksymalnie do 40% wynagrodzenia całkowitego.
Udział
wynagrodzenia zmiennego zależy przede wszystkim od sposobu powiązania zmiennych składników
wynagrodzenia z efektami pracy. Im bardziej obiektywne kryteria tym większy udział wynagrodzenia zmiennego.
Слайд 33WARTOŚCIOWANIE PRACY
Jest to systematyczne postępowanie polegające na ocenianiu trudności pracy
i jej uciążliwości w celu ustalenia wysokości płac zasadniczych oraz
odpowiedniej obsady stanowisk pracy, ściśle powiązane z badaniem metod pracy oraz analizą pracy.
Слайд 34Celem wartościowania pracy jest ustalenie poprawnych relacji
w ramach płacy
zasadniczej, odzwierciedlających rzeczywistą wartość pracy na poszczególnych stanowiskach.
Слайд 35Metody wartościowania pracy
Sumaryczne
Analityczne
Metody oparte na wartościowaniu kompetencji
Слайд 36Sumaryczne wartościowanie pracy (kwalifikowanie pracy) polega na całościowej ocenie stopnia
trudności
i uciążliwości pracy na poszczególnych stanowiskach, poprzez ich wzajemne
porównanie.
Najczęściej stosowane metody sumarycznego wartościowania pracy to:
metoda porównywania parami,
metoda sumaryczno porównawcza.
Слайд 37Analityczne wartościowanie pracy polega na ocenie stopnia trudności
i uciążliwości
pracy poprzez szczegółowe poznanie i opisanie wymagań oraz warunków związanych
z wykonywaniem poszczególnych prac, a następnie przypisaniu im określonych wartości punktowych ze względu na zbiór kryteriów oceny.
Слайд 38SCHEMAT GENEWSKI
ANALITYCZNEGO WARTOŚCIOWANIA PRACY:
Wymagania umysłowe
Wymagania fizyczne
Odpowiedzialność
Warunki środowiska pracy
Слайд 40Metody analitycznego wartościowania pracy
Metody wartościowania prac robotniczych
Metody uniwersalne
Metody wartościowania prac
kierowniczych
Metoda szwedzka
Metoda MIPPIS
Metoda "AWP-N"
Metoda Hay-Metra
Metoda MEBATOR
UMEWAP-85P
UMEWAP-87
UMEWAP-95
UMEWAP-2000
Слайд 41Przechodzenie z wyników wartościowania na płace
Przejście z wyników analitycznego wartościowania
pracy na płace polega na zaprojektowaniu siatki taryfowej i tabeli
płac. Elementy te tworzą system taryfowy przedsiębiorstwa.
Siatka taryfowa określa liczbę kategorii zaszeregowania i wskaźnikowe lub punktowe różnice pomiędzy kategoriami.
Слайд 42Współcześnie głównym oczekiwaniem
w zakresie tworzenia tabel płac
jest ich
elastyczność
Elastyczność tabel płac oznacza możliwość różnicowania wysokości wynagrodzeń zasadniczych poszczególnych
pracowników zależnie od indywidualnych efektów, posiadanych kompetencji itd.
Tabela płac określa stawki wynagrodzeń zasadniczych dla poszczególnych klas taryfowych (kategorii zaszeregowania).
Слайд 43Przykładowa siatka i tabela płac zasadniczych
Слайд 44Premie
Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 10 czerwca 1983 roku
„premia obejmuje wydzielone z ogólnego funduszu płac środki pieniężne przeznaczone
na nagradzanie pracowników według wyraźnie określonych
i sprawdzalnych warunków premiowania”.
W przypadku spełnienia powyższych warunków
i nieotrzymania premii pracownik może dochodzić roszczeń w Sądzie Pracy.
Premia stanowi podstawowy rodzaj wynagrodzenia zmiennego
Слайд 45Różnica pomiędzy premią
a nagrodą związana jest ze stopniem sformalizowania
oceny.
W przypadku braku sformalizowanych zasad oceny, dodatkowe wynagrodzenie za
uzyskane rezultaty powinno być traktowane jako nagroda.
Слайд 46
Zalety systemów premiowych:
Umożliwią w największym stopniu niż płaca zasadnicza
powiązanie wynagrodzeń
z indywidualnymi efektami uzyskiwanymi przez poszczególnych pracowników.
Uruchomienie funduszu
premiowego może być uzależnione jest od wyników ekonomicznych firmy.
Umożliwiają stosowanie zróżnicowanych form
i kryteriów zależnie od charakteru pracy.
Cechuje je znaczna elastyczność - możliwość zmieniania kryteriów zależnie od potrzeb.
Opierają się na bieżącej ocenie pracownika.
Są narzędziem motywacyjnego oddziaływania bezpośrednich przełożonych.
Слайд 47
Zasady skutecznego premiowania
Premie są uzupełnieniem płacy zasadniczej. Dobór zadań
i stawki premiowe muszą być tak ukształtowane aby nie prowadziły
do deformacji proporcji płac zasadniczych.
Premie powinny nagradzać ponadprzeciętne efekty uzyskiwane przez poszczególnych pracowników.
Premie powinny mieć charakter pozytywny -
„jaka praca taka płaca”.
Слайд 48
Zasady skutecznego premiowania cd.
Głównym źródłem powodzenia w premiowaniu jest
trafny dobór i konstrukcja zadań premiowych oraz właściwa ocena efektów.
Należy
dostosowywać kryteria i rodzaje premii do charakteru wykonywanej pracy.
Przydział premii powinien opierać się na dekomponowaniu ograniczonego funduszu.
System premiowy powinien w możliwie największym stopniu gwarantować obiektywność oceny. System premiowy powinien opierać się przede wszystkim na kryteriach ilościowych.
Слайд 49
Zasady skutecznego premiowania cd.
System premiowy powinien być przejrzysty
i
zrozumiały dla każdego pracownika.
Termin wypłaty premii nie może być
zbyt odległy od momentu wykonania zadań, tak aby pracownik odczuwał zależność pomiędzy efektem pracy
a nagrodą.
Premia powinna nagradzać efekty, które zależne są od pracownika.
Premia powinna być dostosowana do potrzeb
i oczekiwań pracowników.
Слайд 50
Najczęściej popełniane błędy
w premiowaniu pracowników
Brak powiązania premii z
wynikami ekonomicznymi firmy (jednostki organizacyjnej).
Zbyt duży stopień uznaniowości w
przyznawaniu premii poszczególnym pracownikom.
Zbyt duży udział kryteriów jakościowych
w premiowaniu.
Nagradzanie w ramach premii elementów pracy wynagradzanych w ramach płacy zasadniczej.
Слайд 51
Najczęściej popełniane błędy
w premiowaniu pracowników cd.
Nieuwzględnienie relacji płacowych
wynikających
z taryfikacji pracy.
Niedostosowanie premii do charakteru pracy.
Nagradzanie za efekty,
które nie są zależne od pracownika.
Zbyt długi okres pomiędzy wypłatą premii i efektami, które były przedmiotem nagradzania.
Слайд 52
Rodzaje premii
Istnieje ogromne bogactwo form premiowych.
Ze względu na podmiot
premiowania:
indywidualne, zależne od indywidualnych wyników.
grupowe i zespołowe,
zależne od efektów organizacyjnych
(organizacji jako całości lub jej ogniw wewnętrznych),
kombinowane, łączące premie indywidualne
z dwoma pozostałymi.
Слайд 53
Rodzaje premii cd.
Ze względu na relację premii do płacy
zasadniczej:
wbudowane w płacę zasadniczą (procent płacy zasadniczej),
uzupełniające płacę zasadniczą, występujące
obok niej.
Ze względu na charakter efektów determinujących premie:
wyspecjalizowane, za osiągnięcie efektów cząstkowych (np. ilościowych, jakościowych,
za terminowość itp.),
kompleksowe, za kompleksowe efekty pracy.
Слайд 54
Rodzaje premii cd.
Ze względu na sposób powiązania premii z
efektami pracy:
zadaniowa, zależna od stopnia osiągnięcia celów cząstkowych (kluczowych zadań)
przez pojedynczych pracowników, zespół lub wyodrębnioną komórkę wewnętrzną,
udziałowa, oparta na dzieleniu wypracowanych korzyści pomiędzy kierownictwo i pracowników.
Слайд 55
Premia sprzedażowa
Premia sprzedażowa jest szczególnym rodzajem premii specjalizowanej.
Dotyczy ona
handlowców oraz pracowników sprzedażowych (których działania mogą być bezpośrednio powiązane
z wielkością sprzedaży).
Premia sprzedażowa może stanowić zasadniczą część wynagrodzenia całkowitego.
Premia sprzedażowa przyjmuje z reguły formę prowizyjną.
Слайд 56
Prowizja jest wynagrodzeniem bezpośrednio zależnym od ilości i/lub
wartości sprzedawanego produktu.
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest jego prostota
i czytelność motywacyjnego oddziaływania. Zasadniczą wadą jest tutaj ograniczanie się tylko do
oddziaływania na indywidualny rezultat sprzedaży.
Ograniczenie się w premiowaniu sprzedawców tylko do prowizji przy jednoczesnym jej dużym udziale
w wynagrodzeniu całkowitym może wywołać wiele negatywnych konsekwencji dla firmy.
Слайд 57
Wady prowizji (z perspektywy firmy)
Orientacja na osiąganie osobistych celów
sprzedawcy
a nie celów firmy.
Brak zachęt do realizacji innych celów
niż sprzedaż.
Utrudniony podział rynku między sprzedawców.
Rotacja personelu.
Ryzyko czasowej utraty części klientów w wyniku agresywnej sprzedaży.
Trudności we wprowadzaniu na rynek nowych nieznanych produktów.
Слайд 58
Wady prowizji (z perspektywy firmy) cd.
Ograniczenie dostępu do informacji
o rynku, sprzedawca niechętnie się nimi dzieli.
Silniejsze przywiązywanie klienta
do sprzedawców niż do firmy.
Utrata wielu, często ważnych klientów wraz z odejściem sprzedawcy z firmy.
Przy kilku dobrych klientach, maleje aktywność w poszukiwaniu nowych.
Sprzedawca jest zainteresowany tylko własnym zyskiem a nie budowaniem właściwego wizerunku firmy.
Слайд 59
Wady prowizji (z perspektywy pracownika)
Brak poczucia bezpieczeństwa.
Brak przynależności
do zespołu oraz często niechętne nastawienie innych sprzedawców.
Zarobki zależne od
koniunktury na rynku.
Brak poczucia sprawiedliwości, zwłaszcza przy porównaniu młodych z zarobkami doświadczonych sprzedawców.
System premiuje osoby silnie motywowane finansowo.
Ograniczanie możliwości rozwojowych.
Слайд 60
Wady prowizji (z perspektywy szefa sprzedaży)
Brak bezpośredniego wpływu na
sprzedaż.
Brak narzędzi motywowania sprzedawców.
Trudności w narzuceniu sprzedawcom własnej koncepcji sprzedaży
i organizacji pracy.
System nie pozwala mierzyć wysiłku tylko efekty.
Trudności w nakłonieniu sprzedawców do zbierania informacji i dzielenia się tą wiedzą.
Dominacja partykularnych interesów sprzedawców nad interesami firmy i pracą grupową.
Слайд 61
Premia sprzedażowa powinna poza częścią prowizyjną, której wysokość
jest ograniczona, uwzględniać inne istotne czynniki rozwoju sprzedaży firmy, jak
np. pozyskiwanie nowych klientów, lojalność klientów, działania na rzecz doskonalenia produktów i usług.
Слайд 62System wynagrodzeń oparty na wynikach wg Ch. Bedaux
Podstawą systemu wynagrodzeń
w systemie Bedaux jest uniwersalna jednostka ilości pracy 1 [B]
oznaczająca ilość pracy jaką jest w stanie wykonać przeciętny pracownik w ciągu 1 minuty, pracujący z normalnym tempem i w normalnych warunkach.
Zgodnie z założeniami systemu Bedaux:
jeżeli pracownika wykona w ciągu godziny ilość pracy opowiadającą 60 [B], wówczas powinien otrzymać za tą pracę jedynie stawkę godzinową wynikającą z płacy zasadniczej,
jeżeli pracownik wykona w ciągu godziny ilość pracy przekraczającą 60 [B], wówczas powinien otrzymać oprócz stawki godzinowej premię w wysokości 75% wartości każdej dodatkowej jednostki pracy powyżej 60 [B].
Слайд 63Aby ustalić ilość wykonanej pracy
w systemie Bedaux trzeba określić
wcześniej wielkość niezbędnego czasu (czasu normalnego) dla realizacji poszczególnych czynności
na analizowanych stanowiskach.
Слайд 64Zadanie:
Wylicz wysokość wynagrodzenia miesięcznego zgodnie
z zasadami systemu Bedaux wiedząc,
że:
stawka godzinowa pracownika ustalona na postawie wartościowania pracy wynosi 9
zł (brutto),
pracownik w ciągu miesiąca wykonał pracę równą 11220 [B].
Jako podstawę wymiaru czasu pracy przyjmij 160 godz. w miesiącu.
Слайд 65Wzorcowe rozwiązania w zakresie ścieżki awansu stanowiskowego (poziomego)
Слайд 66Wzorcowe rozwiązania w zakresie ścieżki awansu pionowego
Слайд 67Style kierowania
Styl kierowania to całokształt sposobów oddziaływania przełożonego na podwładnych
w celu skłonienia ich do wypełniania ról organizacyjnych.
Podstawowe style kierowania
(wg
R. Lippitt’a i K. White’a)
Styl autokratyczny
Styl demokratyczny
Styl bierny (nie ingerujący, laissez-faire)