Анатоль ІЛЬІЧ Вярцінскі

газетах.
З’яўляўся рэдактарам газеты “Літаратура і мастацтва”, рэдактарам выдавецтва «Беларусь».
З’яўляўся дэпутатам Вярхоўнага

Савета Беларусі.
 Удзельнічаў у 1977 у рабоце XXXII сесіі Генеральнай Асамблеі ААН.
З’яўляўся членам ПЭН-цэнтра.

вершы надрукаваны ў студэнтцкай газеце ў 50-ых гадах.( «Беларускі ўніверсітэт»,

«Чырвоная змена»,у часопісе «Маладосць» ).
«Песня пра хлеб»-першы паэтычны зборнік(1962). У ім не было твораў з цікаўнымі сюжэтамі і вобразамі, а апавядалася пра вясковае і студэнцкае жыццё, мінулую вайну. Каларытна напісана змешчаная ў гэтым зборніку аднайменная паэма, у якой паэтызуецца праца хлебароба, сялянскі побыт, духоўная прыгажосць працоўнага чалавека.  Паэма — гімн хлебу, сялянскай печы, маці, чалавечай працы. Паэт у сваіх узвышаных роздумах сягае думкай у прасторы сусвету, аднак пры гэтым не адрываецца ад зямлі, ад жыццёвай асновы.

зім!» пастаўлены тэлеспектакль (1980). Вершы і п'есы Анатоля Вярцінскага перакладаліся

на многія мовы свету. У 2005 годзе выйшаў у перакладзе на ўкраінскую мову зборнік яго выбраных твораў.
А. Вярцінскі напісаў п'есы для дзяцей «Дзякуй, вялікі дзякуй» (1978, пастаўлена ў 1974), «Скажы сваё імя, салдат» (1977, пастаўлена ў 1975), «Гефест — друг Праметэя» (1983, пастаўлена ў 1984). У 1983 г. выйшаў зборнік п'ес пад назвай «Дзякуй, вялікі дзякуй».

зорка(англ.) бел.», В. Пальчынскайтэ(літ.) бел. «Спяшаюся за летам», якія пастаўлены ў тэатрах рэспублікі, а

таксама асобныя вершы з класічнай і сучаснай рускай, украінскай, літоўскай, латышскай, балгарскай, польскай, венгерскай, кубінскай паэзіі.

тост”);
Элегія(“Баіцца беларус быць беларусам”);
Балада(“Балада пра спаленую вёску і жывога пеўня”);
Вершы-прысвячэнні(“Скажы

мне,мама”);

1966 г.
«Чалавечы знак». Кніга паэзіі. 1968 г.
«Выбранае». Кніга паэзіі. 1973

г.
«З'яўленне». Кніга паэзіі. 1975 г.
«Час першых зорак». Кніга паэзіі. 1976 г.
«Ветрана». Кніга паэзіі. 1979 г.
«Высокае неба ідэала». Кніга публіцыстыкі. 1980 г.
«Святло зямное». Кніга паэзіі. 1981 г.
«Дзякуй, вялікі дзякуй». Зборнік п'ес для дзяцей. 1983 г.
«Нью-Йоркская сірэна». Кніга публіцыстыкі. 1987 г.
«Хлопчык глядзіць». Кніга паэзіі. 1992 г.
«Трывожны досьвітак». Кніга публіцыстыкі. 1994 г.
«Жанчына. Мужчына. Каханне...». Кніга паэзіі. 2003 г.
«Жыцьмем. Вершы і паэмы».  2012 г.

філасафічнасць, аналітычнасць, вострая публіцыстычнасць. Паэт асэнсоўвае «вечныя» праблемы чалавечага існавання,

маральныя каштоўнасці жыцця, услаўляе духоўную веліч чалавека, выкрывае абыякавасць і самазадаволенасць.

Дыханне. Сэрцабіццё. Забыццё. Жанчына. Мужчына. Каханне. Мужчына. Жанчына. Жыццё.
Гэта прыкмета з прыкмет, калі ўсё

адзіна сведчыць: табе належыць свет, табе даравана вечнасць...

Пра месца ў жыцці, як дзеці, гадаем, думаем, снім. Месца маё ў свеце — месца ў сэрцы тваім.

Вершы А.Вярцінскага вельмі розныя,але па-свойму цікавыя.

Рыфма ў вершах А. Вярцінскага вызначаецца багаццем сугуччаў, яркасцю, кантрастнасцю. На яе звычайна падае лагічны націск у вершаваным радку, звяртаецца найбольшая ўвага:
Перагукванне слоў, падабенства іх гукавой абалонкі як бы наглядна паказвае небяспеку памыліцца, прыняць адну з'яву за іншую.

наша краіна больш за ўсіх несла пакуты ў Вялікай Айчыннай

вайне.
ПРАПАНОЎВАЮ ДЛЯ ПРАСЛУХВАННЯ

Рады Беларускай Народнай Рэспублікі (2018).
Дзяржаўнай прэмія Беларусі 1988 за публіцыстычныя нататкі

"Нью-йоркская сірэна".