N A R Ó D

-. Genetyczne

-. Substancjalne
-. Fukcjonalne
-. Kulturowe
-. Uczuciowe /świadomościowe/
-. Wieloczynnikowe

rozwoju historycznego. Francuzi nie tworzą odrębnej rasy: Celtowie, Rzymianie, Germanie,

między innymi, przybywali i mieszali się na naszej ziemi. Różne elementy, które cechują naród, tkwią głęboko korzeniami w przeszłości. Tworzyły się one i utrwalały stopniowo.”

/Germaine i Claude Willard/

wspólności losów i o kulturze wspólnej, mówiących zazwyczaj językiem wspólnym,

którzy posiadają pochodzenie wspólne lub uchodzą u innych a zwłaszcza u siebie, za ludzi pochodzenia wspólnego i poczuwają się do wspólności”

/Marceli Handelsman/

zazwyczaj od różnych ras, ale posiadają wspólny zasób myśli i

uczuć, nabytych i przekazywanych w ciągu wspólnej historii, włączają też /…/ w tę wspólnotę wspólne wierzenia religijne, używają zazwyczaj wspólnego języka, jako wyrazu swych myśli i uczuć, i – prócz myśli i uczuć – żywią też wspólną wolę, a stąd tworzą lub dążą do stworzenia odrębnego państwa dla wyrażenia i realizacji tej woli”
/ Ernest Barker /

własne państwa albo je niegdyś miały i bez państwa żaden

naród nie powstał. Fakt istnienia państwa daje początek idei państwowej, która jest jednoznaczna z ideą narodową. Naród jest niezbędną treścią moralną państwa, państwo zaś niezbędną formą polityczną narodu”

/Roman Dmowski/

/słownik Webstera/

„Wspólnota ludzi zamieszkujących w tym samym kraju, pod tym samym rządem żyjących.”
/słownik Larousse’a/

-. Socjodarwinizm /egoizm narodowy/

-. Naród, grupa, jednostka
/ naród – organizm /
-. Naród a państwo
/ w/w R. Dmowski /

odrębnej, a powstałej wskutek szczególnych miejscowych wpływów kultury, opartej na

tożsamości używanego przez nich języka.”

/ Ignacy Snitko /

przejścia od kultury ustnej do kultury piśmiennictwa i książki…”

/ Józef Chałasiński /

i zjednoczoną przez pewne wspólne cechy kulturowe wywodzące się ze

wspólnej przeszłości.”

/ Rudolf Schlesinger /

oparte są na:
-. Literaturze
-. Sztuce
-. Muzyce
-. Ogólnie dorobku przeszłym i

aktualnym artystów i intelektualistów „soli narodu”

– chociaż zakłada się, że taką zbiorowością być powinien –

musi natomiast posiadać wspólną dla wszystkich swych członków ojczyznę. Ojczyzna stanowi bogaty zespół wartości odgrywających doniosłą rolę w kulturze narodowej, a pewna swoista postawa względem ojczystego terytorium jest nieodzownym elementem tej kultury; nieodzownym w tym sensie,

kulturą narodową, a zbiorowość o takiej kulturze – narodem”

/ Stanisław Ossowski /

aby dana grupa ludności była narodem. Cechą tą jest świadomość

narodowa. Bez świadomości narodowej nawet bardzo liczna grupa ludności o wspólnym pochodzeniu, zamieszkująca w zwartej masie obszerne terytorium (jak np. Prowansalczycy), ukonstytuowana we wszechstanowe społeczeństwo, mówiąca tym samym,

nawet własne państwo (jak np. Niemcy austriaccy), nie jest narodem.

Bez świadomości narodowej nawet najbardziej wyodrębniająca się z otoczenia językowo i obyczajowo grupa ludności jest tylko materiałem etnograficznym, który przy sprzyjających okolicznościach może się rozwinąć w naród, ale tak samo,

którego czerpie siły inny naród.”

/ Leon Wasilewski /

w podwójnym sensie tego słowa: że dzielą oni bardzo doniosłe

elementy wspólnego dziedzictwa i że mają przed sobą wspólne losy w przyszłości…”

/ Rupert Emerson /

we własnym państwie; dlatego też naród jest to wspólnota, która

normalnie dąży do utworzenia swojego państwa.”
/ Max Weber /

wszystkim wspólnotę idei, toteż pierwszym warunkiem jej ukształtowania się jest

istnienie jednej lub wielu ideologii narodowych, to jest takich których celem jest mobilizacja możliwie dużej części populacji, uznanej za naród, do obrony jego – tak czy inaczej zdefiniowanych – interesów”
/ Jerzy Szacki /

narodową; ukształtowana historycznie poprzez oddziaływanie
wielu,
różnych

– choć nie zawsze wszystkich - czynników takich jak:
-.wspólny język
-.wspólne terytorium
-.wspólnota pochodzenia
-.wspólna kultura, obyczaje i sposób życia
-.wspólna religia lub stosunek do niej
-.wspólna tradycja
-.wspólnota losów politycznych,
zmieniających się w trakcie wspólnych dziejów narodu.
To wspólnota dążąca do powołania i utrzymania własnego
państwa.