Wyżyna Brazylijska

w niej jeszcze 3 mniejsze jednostki: Płaskowyż Atlantycki, Centralny i

Południowy.
Wyżyna Brazylijska graniczy od północy z Niziną Amazonki, od południa z Niziną La Platy, od wschodu wyżyna jest oblewana przez wody Oceanu Atlantyckiego.

Brazylii. Wyżyna Brazylijska zajmuje ok. 60% powierzchni kraju, na południowym-wschodzie

opadająca stromą krawędzią ku wybrzeżom Oceanu Atlantyckiego.

łagodnie opada na północy ku Nizinie Amazonki i na południowym

zachodzie ku Nizinie La Platy. Wyniesione skały prakambryjskie tworzą w części centralnej faliste równiny, położone na wysokości od 300 m n.p.m. na północy do 900 m n.p.m. na wschodzie z odosobnionymi górami ostańcowymi lub masywami zrębowymi, które w stanie Goias osiągają wysokość 1678m n.p.m. Wschodnia część Wyżyny Brazylijskiej jest rozcięta uskokami i stromo opada ku Oceanowi Atlantyckiemu. Ma on charakter pasm górskich, oddzielonych od siebie głębokimi dolinami i kotlinami. Charakterystycznymi formami rzeźby są odosobnione góry wyspowe, przypominającej kształtem głowy cukru.

Jej długość wynosi ponad 1600 km, a obszar źródłowy znajduje

się na Wyżynie Brazylijskiej.
Długość rzeki Parana wynosi około 4880 km.
Większość sztucznych zbiorników wodnych znajduje się głównie w dorzeczu Parany.

stoki wyżyny mają klimat podrównikowy, wilgotny.
Południowa część wyżyny leży

w strefie klimatów zwrotnikowych (wilgotnych) i podzwrotnikowych morskich.
Średnia temperatura powietrza w styczniu wacha się od około 20-22°C na południu do 28°C na północy: w lipcu od około 12°C na południu do około 24-26°C na północy.

bardzo zróżnicowane.

W środkowej i północnej części wyżyny zaznacza się

pora sucha, trwająca od około 6 miesięcy w środkowej części wyżyny do 3-4 miesięcy na północy.

Suma rocznych opadów na tym obszarze wynosi od 1200-1400 do 2000 mm, z czego na porę suchą przypada zaledwie 5-10%.

i południowo-wschodnia część Wyżyny Brazylijskiej porastają mezolityczne lasy zwrotnikowe i

podzwrotnikowe. Formacja ta zajmuje tereny na wys. od 400 do 800 m n.p.m. i jest charakterystyczna dla obszarów przejściowych między strefą klimatu podrównikowego, a zwrotnikowego. W miejscach wilgotnych są to wiecznie zielone lasy, z nielicznymi gatunkami zrzucającymi liście w porze suchej. Centralna część Wyżyny Brazylijskiej porasta roślinność sawannowa zwana campo cerrado. Zajmuje ona blisko 20 % pow. kraju. Na pn.-wsch. skraju wyżyny rosną suche lasy międzyzwrotnikowe (caatinga).

wysokim udziałem form endemicznych .

Wyjec
kapibara
tapir
leniwce
hoacyny
jaguarundi

Brazylijskiej, z najwyższym szczytem Agulhas Negras wznoszącym się na wysokość

2787 m n.p.m. Park zajmuje obszar 300 km² i został założony w 1939 roku. Szatę roślinną tworzą bujne wilgotne lasy równikowe, przechodzące wyżej w zarośla bambusów i zbiorowiska trawiaste.

tereny wyżynne przechodzące w północno-wschodniej części w górskie pasmo Serra do

Boi Preto. Park zajmuje powierzchnie 1700 km². Na terenie parku znajduje się jeden z największych na świecie wodospadów Iguaçu o wysokości 80 m.
Park jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO

na skraju wyżyny, wśród wzgórz, m.in. znana „Glowa cukru” –

Pão de Açúcar, nad zatoką Guanabara. Stolica stanu Rio De Janeiro. W latach 1822-19600 Rio de Janeiro było stolicą niepodległej Brazylii, zanim powstała Brasilia.
•Ludność: ok. 5,6 mln, drugie co do wielkości miasto Brazylii, po São Paulo..
•Powierzchnia: 489 mil² (ok. 1256 km²)

stolica stanu Săo Paulo. 9,7 mln mieszkańców, zespół miejski 10,4

mln mieszkańców (2000).
Największe miasto, a także ośrodek gospodarczy, kulturalno-naukowy kraju i kontynentu. Liczne zakłady przemysłu włókienniczego , odzieżowego, skórzanego,, maszynowego, elektrotechnicznego, chemicznego, farmaceutycznego, środków transportu, spożywczego. Węzeł komunikacyjny. Ośrodek emigracji polskiej.

Brazylijskiej, około 1000 km od wybrzeża morskiego. Zamieszkuje ją około

2,6 mln osób .  Miasto spełnia głównie funkcje administracyjne, ale jest również znaczącym ośrodkiem naukowym,kulturalnym, komunikacyjnym i turystycznym. 
Idea przeniesienia stolicy Brazylii w głąb kraju pojawiła się już na początku XVIII w., ale dopiero w 1955 roku podjęto taką decyzję..

2,4 mln (2009) Powierzchnia: 332 km² Jest ważnym ośrodkiem gospodarczo-kulturowym Brazylii. Dobrze rozwinięty przemysł

włókienniczy, metalowy, spożywczy. Znajdują się tu dwa uniwersytety. Działa także polski konsulat honorowy.

W pobliżu Kurytyby znajdują się źródła rzeki Iguaçu. 2 uniwersytety;

ważny węzeł komunikacyjny - w pobliżu port lotniczy, połączenie z portem morskim .  Liczba mieszkańców: ok. 1,5 mln (2001) 

boksyty, złoto, węgiel kamienny.


Rolnictwo: plantacje- kawy, trzciny cukrowej, owoców cytrusowych,

bananów i ananasów. Uprawy kukurydzy, fasoli, pszenicy, ryżu. Hodowla:  przoduje w hodowli bydła.

(6,6%), wyroby z żelaza i stali (4,2%) oraz kawę, trzcinę

cukrową i soję, natomiast importuje się maszyny (24,3%), paliwa (23,8%), artykuły konsumpcyjne (9,8%). 

Ośrodki przemysłowe: Belo Horizonte- przemysł hutniczy, elektromaszynowy. Rio de Janeiro- przemysł hutniczy, włókienniczy, elektromaszynowy, spożywczy. Sao Paulo- przemysł hutniczy, chemiczny, włókienniczy, elektromaszynowy.
Kurytyba- przemysł drzewny i papierniczy, hutniczy.

Ameryki Łacińskiej, UW, 1988
Encyklopedia Geograficzna Świata, t. III, t. IV,

Ameryka Południowa, Opress, Kraków 1996
Przeglądowy Atlas Świata, Ameryka Południowa, Wyd. Fogra, Kraków, 1999
www.wikipedia.org
http://www.brasilia.msz.gov.pl
http://lucha.prv.pl/
http://brazylia.wyjazdy.travel
www.wiking.edu.pl