Адам Глобус

празаік, мастак. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1988 года. Нарадзіўся 29

верасня 1958 года ў Дзяржынску, у сям’і пісьменніка Вячаслава Адамчыка. У 1959 годзе разам з бацькамі пераехаў ў Мінск. Пасля заканчэння васьмі класаў з 1973 па 1977гг. займаўся на педагагічным аддзяленні Мінскага мастацкага вучылішча. Атрымаўшы дыплом настаўніка малявання, працягваў вучобу ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце на мастацкім факультэце.

– чарцёжнікам, мастаком-рэстаўратарам, мастаком-афарміцелем. Вольны час аддаваў літаратуры. З 1987

– рэдактар аддзела сацыяльных праблем часопіса “Крыніца”.

Паэтычны дэбют Адама Глобуса (псеўданім ўтвораны з часткі бацькавага прозвішча і прозвішча маці) адбыўся ў газеце “Літаратура і мастацтва” ў 1978 годзе. У наступным, 1979 годзе, яго вершы былі надрукаваны ў часопісе “Маладосць”. Паэзія Адама Глобуса адразу займела прыхільнікаў. Прадмову да яго першай паэтычнай кнігі “Груд” напісаў Уладзімір Караткевіч. Выхад кнігі быў запланаваны ў 1985 г., але кніга так і не выйшла – не дазволіла цэнзура.

роднага слова
Уніклівы позірк на жыццё
Крытычнае асэнсаванне вопыту эстонскай,

заходнееўрапейскай і паўночнаамерыканскай, а ў паэзіі яшчэ і старажытнаяпонскай, кітайскай літаратур

(1992) «Скрыжаванне» (1993) «Дамавікамерон» (1994) «Толькі не гавары маёй маме» (1995) «Койданава»

сонца – збітым птахам… За ветрам, у сіні краявід, Між велічы бетонных

гмахаў, Праз браму ночы вечар знік… На чорным небе звар’яцелым Накрэслю крэйдай месяц белы.

Гарадскi вецер
Як сцягі альтруізму, Да крухмальных аблокаў Вецер кідаў бялізну – Навальніцу палохаў. Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты, – I круціла над светам Некралогі з партрэтамі. Вецер нёс інфармацыю Напалову размытую, Парушаў пунктуацыю, – Ўваскрасалі забітыя. Усміхаліся вусны На паперы скамечанай, I здаваліся глупствам Усялякія сведчанні. Над крыклівымі гмахамі, Над маўклівымі блокамі З птахамі Вецер.

«Тутэйшыя» (1986-1990), якое ў сілу абставін займалася не толькі літаратурай,

а выяўляла і актыўную сацыяльную і палітычную пазіцыю. У прыватнасці, у кастрычніку 1988 года аб'яднанне арганізавала, якая стала пасля традыцыйнай, першую ў Беларусі акцыю памінання ахвяр савецкага рэжыму пад назвай «Дзяды», з шматтысячным шэсцем і мітынгам. Член Саюза пісьменнікаў СССР (1988), Саюза беларускіх пісьменнікаў (з 1989 года).

Вершы і апавяданні А. Глобуса перакладзены на асноўныя мовы свету, а таксама на асяцінскую і каталонскую, друкаваліся ў Велікабрытаніі, Германii,Славеніі, Чэхіі, Польшчы і Расii.

Станіслаў Шушкевіч, Васіль Быкаў. Дзяды-1993

1988 год

— самы вядомы, самы скандальны і самы нераспазнаны творца свайго

пакалення. Самы адкрыты — і самы ўтоены. Гатовы ўсё пра сябе патлумачыць — і пры гэтым застацца ў цёмных глыбінях. Поўны гісторый і анекдотаў, эратаман і авантурнік, — і адначасова ўважлівы чытач Басё і Сэн-Сэнагон

бабы Ядзі.

1959 год. Мінск. У мамы на ручках…

1961 год. Койданава.

Адам Глобус з дзедам Бронікам.

выходзіць з сябе, а вось калі ён выбягае з сябе,

гэта вельмі добра. Я вось выбягаю з сябе - з сябе п'яніцы я выбег, з сябе курца, што курыў доўгі час цыгарэты. Я выбег з сябе таўстуна, раблю гэта кожную вясну, бо ўзімку крышку набіраю, а потым выбягаю. І гэта вельмі класна.