Мова як сродак ідэнтыфікацыі народа

перад націскам у часціцы ці прыназоўніку ( бяз рук, ня

бачу, ня буду)
Мяккасць- цвёрдасць С і З перад І і Е ў іншамоўных словах( музэй, сымптом, сыгнал)
Мяккасць- цвёрдасць Б, П, М, Н, В перад Е ў іншамоўных словах (кабінэт, пэнсыянер)

Асіміляцыя (сцяг,змест, выз-валенне)
Е-Я ў першым складзе перад націскам у часціцы ці прыназоўніку (без рук, не бачу, не буду)
Мяккасць- цвёрдасць С і З перад І і Е ў іншамоўных словах (музей, сімптом, сігнал)
Мяккасць- цвёрдасць Б, П, М, Н, В перад Е ў іншамоўных словах (кабінет,пенсіянер)

у словах грэчаскага паходжання ( сымбаль, Бізантыя)
Перайманне слоў іншамоўнага паходжання

(мапа, амбасадар)
Простая форма будучага часу (жыцьмем, жыцьмеце)
Геаграфічныя назвы (Нямеччына, Ангельшчына, Гародня, Наваградак, Летува)

Л перад галоснымі (лампа, філалогія)
В і Ф у словах грэчаскага паходжання ( сімвал, Візантыя)
Перайманне слоў з рускай мовы ( карта, пасол)
Толькі складаная фома будучага часу ( будзем жыць, будзеце жыць)
Геаграфічныя назвы (Германія, Англія, Гродна, Навагрудак, Літва)

з Захадам→ русіфікацыя( агранічэньні, гасударства, аўгуст, вучыцель- выкарыстоўванне няправільных русізмаў

; канікулы, магазін); паланізмы (высілкі- намаганні, зволіць- выдаліць, звальчыць- перамагчы); словы нямецкага паходжання (рынак, смак, бляха); словы французскага паходжання ( макіяж, ваза, сервіз, алюзія)
Беларускі народ лічаць бесканфліктным, беларусы самі не пачыналі войнаў; міралюбны народ→ мілагучнасць беларускай мовы (песня: [с’]; адценне [н’н]; спеў [ў]; вокны [в]; ба-ля-вы- адкрытыя склады)
Моцная сувязь з родным месцам→ тутэйшасць
Павага да гістарычных асаблівасцей→ захаванне трох варыянтаў беларускага алфавіта: кірыліца, лацініца, арабская вязь
Гендэрная роўнасць: наяўнасць слоў, якія абазначаюць назвы пасад, што займаюць жанчыны: філялягіня, міліцыянтка, маёрка, урбаністка, пашпартыстка, касмэталягіня