Жаңа экономикалық саясат Орындаған:Мұқан Ақбота Сатыбалдин Диас Ережеп Мөлдір

Сатыбалдин Диас

Ережеп Мөлдір Еркін Ақерке Такиров Азат Игілікқызы Ляззат

«Разорение, нужда, обнищание»

3 есеге азайды
Егінші шаруалардың 20% сайман мүлдем болмады
Мал басы 35%

кеміді

Қазақстанның халықтары күшті қуаңшылық болуына байланысты аштыққа ұшырады. Орал, Орынбор,

Ақтөбе, Бөкей және Қостанай губернияларында егістің көбі күйіп кетті. Малға азық болмай, 80 %-і қырылды. Елде аштық басталды. Ашығушылар республика халқының 1/3 бөлігін қамтыды. 1921 жылғы қарашада 1 млн. 508 мың адам ашыққан болса, 1922 жылы наурызда олардың саны 2 млн. 303200 адамға жетті. Маусым айына қарай Семей және Ақмола губернияларының шаруаларынан азық – түлік салығы бойынша 4 млн. пұттан астам астық және 24,5 мың пұт май жинап алынды. Бұл жинап алынған өнімдер ең алдымен елдің пролетарлық орталықтары – Москваға, Петроградқа, Самараға, Казаньға, Саратовқа жіберілді. Соның нәтижесінде «аман–сау» аудандардың халқы ашыға бастады.

Қолданған шаралары.
Бүкілроссиялық Орталық Атқару Комитетінің декретімен республиканың егін шықпаған аудандардың халқы азық – түлік салығынан босатылды. 1922 жылғы егіс көлемінің 80 % жуығына Кеңес үкіметі берген дән себілді. 1921 жылы 14 маусымда «Нақты ет салығы туралы» декрет шығып, қазақтар ет салығынан босатылды.
1922 жылы 4 тамызда Еңбек және Қорғаныс Кеңесінің қаулысына сәйкес Қазақ АКСР – іне ауылшаруашылық машиналар мен құралдарын сатып алу үшін 25 млн. сом бөлінді.
Кеңес үкіметі Қазақстанға егін шықпауынан зардап шеккен шаруалардың мал сатып алуы үшін 21131 мың сом бөлді. 575 балалар үйлері, 9 балалар баспанасы ұйымдастырылып, 18,5 мың баланы РКФСР – ге әкетті.Ашыққандарға Кеңестік Түркістан туысқандық көмек көрсетті.

Орал, Торғай губернияларында халық саны 1/3 – ке дейін азайды.

700 мыңнан астам адам республикадан тыс жерлерге көшіп кетті.

проблемасын шеше алатын жұмысшылар мен шаруалардың одағын жасау,өнеркәсіп пен ауыл

шаруашылығының бір-біріне көмектесуі мен бір мезгілде қатар дамуы мына жүйе бойынша іске асуы керек болды:

Ауыл шаруашылығын өндіріс құрал-жабдықтармен қамтамасыз етуге бейімделген ауыр өнеркәсіпті қалпына келтіру

Ауыл шаруашылық техникасын шикізатпен айырбастау жолымен сырттан алу

Селолық ұсақ тауар өндірушілерді көтермелеу

жойды
Жалдамалы еңбекті колданды
Ұсақ кәсіпорындарды жалға беру
Несие,тұтыну кооперациясын дамыту

кәсіпорындар «Одақтық маңызы бар» тресттерге біріктірілді. Екінші дәрежелі кәсіпорындар Өлкелік

трестерге біріктірілді. 2.Ұсақ кәсіпорындар жеке адамға, шетелдіктерге, кооперативтерге жалға берілді. 3.Өнеркәсіп, темір жол, көлік тасымалы шаруашылық есепке көшті. Өнеркәсіптегі өзгерістердің нәтижесінде Риддер қорғасын зауыты 1923 жылы одақтағы өндірілетін қорғасынның 40% -ын өндіре бастады, Доссор, Мақат мұнай кәсіпорындары іске қосылды, Шымкент сантонин зауыты ашылды, 1927 жылы Қарсақбай комбинаты мыс өндіре бастады.

.

Кемшіліктер:
1.Қазақстан шикізаттық бағытта ғана дамыды. 2.Тресттердің пайдасы Ресейге кетті.

Нәтижесі:
Қазақстанда өнеркәсіпті қалпына келтіру процесі орталықпен салыстырғанда неғұрлым баяу қарқынмен жүргізіліп, 1927 – 1928 жылдары ғана аяқталды

декретінде кооперативтік ұйымдар арқылы да, рыноктар мен базарларда да айырбас

жасауға жол берілетіні атап өтілді. Сонымен бірге жеке саудаға рұқсат етілді. Жәрмеңке саудасы күшейтілді. 1927 жылы 75 жергілікті, 13 губерниялық, 7 өлкелік жәрмеңке жұмыс істеп, сауда айналымы – 30 млн. сомға жетті.
Басты жәрмеңкелер:
1) Семей губерниясында – Қоянды, Баянауыл.
2) Ақмола губерниясында – Атбасар.
3) Ақтөбе уезінде – Ойыл, Темір.
4) Бөкей ордасында – Орда.

орнына салық енгізілді (1921 жылы наурызда) 2.Түтін салығы мен күш-көлік

салығының орнына бірыңғай заттай салық енгізілді. Салықтың мөлшері салғыртқа қарағанда 2,5 есе аз болды. 3.1924 жылы 1 қаңтардан бастап салық тек ақшалай төленетін болды. 4.Салық үдемелі болғандықтан, оның бар ауыртпалығы байларға және кулактарға түсті. 5.Мал өсіретін қожалықтар салықтан босатылды.жалдамалы еңбекті пайдалануға рұқсат берілді. 6.Салықтан түскен қаражат халық ағарту ісіне жұмсалды. 7.Жерді арендаға беруге рұқсат берілді. 8.Несие берілетін болды. 9. «Қосшы Одағы» құрылды. 10.1924-1925 жылдары елге тракторлар әкеліне бастады.

Нәтижесі:
1.Егіс көлемі ұлғайды,
2.Мал саны өсті және кедейлер азайып, орташалар саны көбейді.
3.Байлар, кулактар шектетілді, сайлау, сайлану құқығынан айырды.

реформасы болды. Реформаның негізгі міндеті-1920 жылы құрылған ҚАКСР-нің территориясында қазақ жерлерін

біріктіру болды. Барысы: 1921 жылы сәуірде бұрынғы Сібір және Орал казак әскерлеріне берілген жерді қазақтарға қайтару туралы декрет нәтижесінде Ертіс өңірінен 177 мың десятина жер қайтарылды. Оралдың сол жағалауынан 208 мың десятина жер қазақтарға берілді. 1921 жылы Жетісуда жер – су реформасы жүргізілді. Нәтижесінде қазақ, қырғыз, ұйғыр еңбекшілеріне 460 мың десятина жер қайтарылды. Реформаны жүзеге асыруда қателіктер мен асыра сілтеулер: Кей жағдайда қоныс аударушы кедейлер жерден айырылды. Қоныс аударушылар негізінен отаршыл – кулактар қатарына жатқызылып, қазақтар мен қоныстанушылар арасында ұлт араздығы туып отырды.

большевиктердің негізгі жұмыс әдісіне айналды. -Таңдау мүмкіндігі, еркіндік, шаруашылық еріктілік туралы

заңдар тек қағаз жүзінде қалып отырды. -1925 жылдың аяғында өнеркәсіп өндірісін халық шаруашылығының жетекші саласы етіп белгіледі және оның жоғары қарқынмен дамуын қамтамасыз етті, Бұл ЖЭС аясында қалыптасқан көпукладты ұдайы өндірістік жүйенің қатар даму барысын шектеді.

экономикалық дамуда жаңа үрдістің кең етек жайғанын көрсетеді. Елдің шаруашылық

жүйесі нарықтық экономика қатынасына біртіндеп енді. Өлкенің экономикасы көпукладты сипатқа ие бола бастады, яғни әртүрлі меншік түрлерінің қатар өмір сүру мүмкіндігі пайда болды. Меншіктің әртүрлі түрлерінің қалыптасуы, олардың арасындағы бәсекелестік пен ұдайы өндірістегі бірін-бір толықтыруы халық шаруашылығының алға даму бағытын айқындады.

своё хозяйство!», но уже через несколько недель на деле отказался

от своих слов



Е.О.Преображенский требовал усиления борьбы с «кулаком» (забиравшим в свои руки, как он утверждал, не только экономическую, но и политическую власть в деревне), — не помышляя, однако, ни о «ликвидации кулачества как класса», ни о насильственной «сплошной коллективизации», ни о свёртывании НЭПа