М??а?али- поэзия ?леміні? а?, адал перзенті

(казіргі Райымбек) ауданының Қарасаз
ауылында дүниеге келген

кеңестің хатшысы, комсомол қызметкері және мектепте мұғалім болып қызмет етті.

Одан кейін “Советтік шекара” газетінде істеді. 1962-1963 жж. “Социалистік Қазақстан” (қазіргі “Егемен Қазақстан”) газетінде, 1963-1965 жж. “Мәдениет және тұрмыс” (қазіргі “Парасат”)журналында, 1965-1972 жж.”Жұлдыз” журналында, 1972-1973 жж. Қазақстан Жазушылар одағында әдеби кеңесші болып қызмет етті. Қазақ радиосында диктор болып істеген.
Жоғары білімді Мәскеу қаласындағы А.М. Горький атындағы әдебиет институтында алды.
Шет тілдер институтында неміс тілінің маманы оқуын оқыды.

үстелдің үстіне қойылған жазу мәшінкесіне көзіңіз түседі. Оны көрген кезде

шашын бір сілкіп тастап, ой теңізіне сүңгіген алып ақынның ақ қағазға өлең өрнектеген шабытты кездерінің суреті елестегендей болады. Шындығында солай. Мұқаңның саусақтары мәшінке түймелерінде тынымсыз ойнағаны анық қой. Таңды таңға ұрған жанкешті еңбектің куәсі осынау көне жәдігер. Ол сондықтан да қымбатты, сондықтан да қасиетті. Мұқағали ағамыз өлеңдерін ең алдымен қаламмен жазғаны белгілі. Қолтаңбасы да мөрдей. Алайда, баспаларға ұсынар кезде осы мәшінкемен жұмыс істегені және рас. Ақынға көмектесіп, Лашын жеңгеміз де мәшінкенің түймелерін талай рет басқан шығар деп ойлаймыз. Қалай десек те, осы бір жазу мәшінкесі Мақатаевтар отбасының ең құнды мүлігі саналған еді

арасын ең соңғы
түйінді жырмен өрнектеп кеткісі келді.
Ол-”Моцарт. Жан азасы”

еді

шабыт
құшағында
Бабаларым, рахмет
сендерге

барсаң бөктерге,
Қоңыраулатқан аспанды
Найзағай шаншып өткенде,
Есіңе мені алғайсың?

Тұнжырап тұрған орманға,
Тұнжырап жалғыз барғанда.
Мен бар деп мына жалғанда,
Жоқ деген сөзге алданба.
Есіңе мені алғайсың!
Жапырақ жанып жатқанда,
Күз келген күрең шақтарда,
Ағаштар мұңға батқанда
Есіңе мені алғайсың!
Ақ қырау тұрған ақпанда,
Ағаштар сырға таққанда,
Бозарып тұрып ақ таңда,
Есіңе мені алғайсың,
Есіңе мені алғайсың!