Мин бу, кечкенә Мәдинә! Танымадыгыз мы әллә?

булсын тормыш юлларың.
55 яшь юбилеең белән!!!

яхшы, җылы сүзең Безгә, әни, һәрчак көч бирде.

– иң якты
Кадерле бәйрәм килә.
Чәчәкләрдән җем – җем итеп
Якты нурлар

бөркелә.
Бүген безнең дә әнигә
Рәхмәт әйтәсе килә
Безгә гомер биргән өчен,
Кадерләп үстергән өчен,
Назлы карашлары өчен,
Пешергән ашлары өчен,
Йөрәк җылылары өчен,
Шәфкатьле куллары өчен,
Барсы, барсы, барсы өчен
Рәхмәт әни, сөенечебез.
Котлы булсын бәйрәмнәрең,
Рәхмәт сиңа, бөек Кешебез!

та, бала гомернең һәр мизгелен сөенеч, шатлык белән тутыручы икән.

Уйласаң без һәммәбез дә балалар. Безнең дә әниебез бар. Иң якын, иң хөрмәтле кешебез- әниебез бар.
Ул – безнең өчен бердәнбер иң кадерле, олы зат.
Ул – әтиебез белән безне үстергән, аякка бастырган, борчылган, күпме куанычлар, бәхетләр кичергән кеше.
Ул – һәркөнне күңел җылылыгы бирүче, киләчәккә өмет, ныклылык, таяныч булучы үрнәк.
Ул – бар туганнарны, балаларны, кияү-оныкларны бер түгәрәк өстәл янына туплаучы.
Ул – гомер уртасына якынлашучы гап-гади хатын кыз.
Кадерлебез, сине шушы бәйрәмең белән ихластан тәбриклибез. Теләкләрнең бары изгесен, бары яктысын чын күңелдән сиңа юллыйбыз.

караш җитә,
Барысын сизәбез күзеннән.
Авыр тормыш юлы үткән
Шулайда бирешмәгән.
Тормыш матур булсын

өчен,
Армый- талмый эшләгән.
Бүген дә оныкларына
Бирә яхшы киңәшләр.
Догаларын укый – укый,
Тели матур теләкләр.

синең көннәр
Бәхетләрең булсын гомерлек.
Юлларыңда киртә очраса да,
Тирән упкыннарга юлыкма.
Һәрчак сиңа

ярдәмгә килерлек
Авылдашларың барын онытма.

чуагы,
Гомер үтә диеп сүрелмә.
Котлы булсын синең туган көнең,
Шатлык белән үтсен

һәр көнең,
Корычныкы булсын тазалыгың,
Кояшныкы булсын гомерең

Бар

карамыйлар,
бәлки тәлгәш-тәлгәш теләк телиләр.
Бүгенге бәйрәмеңдә син гөл-чәчәксең,
ап-ак төнбоектай тирә-юньгә нур

чәчәсең.
Киләчәктә бәхетең ташып торсын,
йолдызлы аяз күгеңдә бәхеткәең
ак болытларга ашып торсын.
Яшәү ялкының һич тә сүнмәсен,
хис-тойгыларың сүрелмәсен,
җан-бәгырьдән түгелмәсен.
җан-бәгырьдән түгелмәсен.
 

әле! Алда әле - күпме шатлык! Күпме бәхет, наз әле!
Гомереңнең

бу мизгеле - Туктап бер җырлап алу, Үткәннәргә шөкер итеп, Киләчәккә юл салу!

Син үзеңне иң бәхетле кеше итеп хис итәсең. Әйе, әни

– җирдә иң газиз, якын кеше.
Җылы нурын чәчүче кояш та ул, төннәрен йокламыйча, бишек җырын көйли – көйли тирбәтүче кош та ул.
Син – безнең яклаучыбыз, саклаучыбыз, барыр юлыбызны яктыртып торучы мәңге сүнмәс кояшыбыз. Син булган җирдә ризык бар, җылы бар.
Кая барма, шунда әни йөзе,
Кая бармам - әни күңелдә.
Әни генә шулай синең өчен
Җанын биреп яши гомергә.

«Уңыш»ка Кал син мәңге яшьлектә.

Әниебез без сине бик – бик каты яратабыз!!!