Раб i нзон Круза

стаў юрыстам, але сам Рабiнзон марыць стаць матросам.

сваiм сябрам.

на гэты раз яго
карабель патануў, і жыццё
закінула яго

на бязлюдны
востраў…

выжыў ён на бязлюдным востраве?

2 Першыя прыгоды на моры
Не паспеў наш карабель выйсці

з вусця Хамбера, як з поўначы падзьмуў халодны вецер. Неба пакрылася хмарамі. Пачалася моцная гайданка.Я ніколі яшчэ не быў у моры, і мне стала блага. Галава ў мяне закружылася, ногі задрыжалі, мяне заташніла, я ледзь не ўпаў. Кожны раз, калі на карабель налятала вялікая хваля, мне здавалася, што мы гэтую хвіліну патонем. Кожны раз, калі карабель валіўся з высокай грэбня хвалі, я быў упэўнены, што яму ўжо ніколі не падняцца.Тысячу разоў я прысягаў, што, калі застануся жывы, калі нага мая зноў ступіць на цвёрдую зямлю, я зараз жа вярнуся дадому да бацькі і ніколі за ўсё жыццё не падымуся больш на палубу карабля.Гэтых разважлівых думак хапіла ў мяне толькі на той час, пакуль бушавала бура.Але вецер верш, хваляванне ўляглося, і мне стала значна лягчэй. Патроху я пачаў прывыкаць да мора. Праўда, я яшчэ не зусім пазбавіўся ад марской хваробы, але к канцу дня праяснела, вецер зусім сціх, надышоў цудоўны вечар.Усю ноч я праспаў моцным сном. На другі дзень неба было такое ж яснае. Ціхае мора пры поўным бязветрыі, усё азоранае сонцам, ўяўляла такую выдатную карціну, які я яшчэ ніколі не бачыў. Ад маёй марской хваробы не засталося і следу. Я адразу супакоіўся, i мне зрабілася весела. Са здзіўленнем я пазіраў на мора, якое яшчэ ўчора здавалася буяным, жорсткім і пагрозлівым, а сёння было такое добрая, ласкавае.

Тут, як знарок, падыходзіць да мяне мой прыяцель, спакусіў мяне ехаць разам з ім, пляскае па плячы і кажа:
– Ну, як ты сябе адчуваеш, Боб? Трымаю заклад, што табе было страшна. Прызнавайся: бо ты вельмі спалохаўся ўчора, калі падзьмуў ветрык?
– Ветрык? Добры ветрык! Гэта быў шалёны шквал. Я і ўявіць сабе не мог такой жахлівай буры!
– Буры? Ах ты, дурань! Па-твойму, гэта бура? Ну, ды ты ў моры яшчэ пачатковец: не мудрагеліста, што спалохаўся... Пойдзем-ка лепш ды загадаем падаць сабе пуншу, вып'ем па шклянцы і забудзем пра Буры. Зірні, які ясны дзень! Цудоўнае надвор'е, ці не праўда? Каб скараціць гэтую гаротную